ارزیابی منطقه‏ای ایستگاه‏های پایش منابع آب به‏دلیل اهمیت آن در مکان‏یابی مناسب ایستگاه‏ها، جمع‏آوری حداکثر اطلاعات مفید و جلوگیری از انباشت غیر ضروری اطلاعات و نهایتاً کاهش هزینه‏های جمع‏آوری اطلاعات حائز اهمیت فراوان است. آنتروپی علاوه بر استفاده‏ در سایر رشته‏های علمی در زمینه هیدرولوژی و منابع آب نیز به منظور کمی کردن ارزش اطلاعات و شناسایی ایستگاه‏های حیاتی و ضروری برای ادامه فعالیت و ایستگاه‏های مازاد جهت غیر فعال کردن در شبکه پایش استفاده می‏گردد. در این پژوهش با نگرشی نو بر پایه این تئوری ارزش منطقه‏ای ایستگاه‏های هیدرومتری حوزه بختگان- مهارلو مورد بررسی قرار گرفته است. در این دیدگاه با استفاده از تئوری آنتروپی گسسته، محدودیت موجود در تحقیقات قبلی مرتفع و با در نظر گرفتن دو دسته متفاوت از شاخص‏های آنتروپی شامل شاخص‏های آنتروپی مرزی، مشترک، شرطی و انتقال اطلاعات و همچنین شاخص‏های کل اطلاعات ارسال شده توسط ایستگاهs(i) ، کل اطلاعات دریافت شده توسط ایستگاهr(i) و کل اطلاعات خالص ایستگاه n(i) به ارزیابی شبکه پایش پرداخته شده است. در مجموعه بررسی‏ها و ارزیابی‏های دیگر روابط تجربی و ضریب تعیین به عنوان ساده‏ترین امکانات انتقال اطلاعات در ارزیابی ایستگاه‏های شبکه پایش حوزه مورد استفاده قرار گرفته است. در نهایت به بررسی ارتباط بین شاخص‏های محاسبه شده و تعداد دسته بندی‏های اطلاعات در جهت دستیابی به یک دیدگاه مقبول در مورد انتخاب صحیح تعداد بازه‏ها پرداخته شده است. نتایج بدست‏آمده نشان از آن دارد که از 14 ایستگاه شبکه پایش 4 ایستگاه در وضعیت بحرانی (کمترین رتبه‏ها و ضعیف‏ترین وضعیت) قرار داشته و امکان حذف آن‏ها وجود دارد. البته با توجه به ماهیت آماری روش گفته شده،‏‏ حذف ایستگاه‏های یاد شده بعد از بررسی شرایط هیدرولوژیکی و چگونگی تلفیق هیدروگراف‏ها در شبکه آبراهه‏ای قابل توصیه می‏باشد. از دیگر نتایج مهم به‏دست آمده در این پژوهش آن است که در مورد ایستگاه‏های بحرانی برقراری رابطه تجربی و بررسی ضریب تعیین با سرعت و سهولت، نتایج و ارزیابی‏های هم‏ارزی با روش آنتروپی (شاخص‏های r(i)، s(i) و iti(i)) تولید و ارائه می‏نماید.