تحقیق حاضر با هدف ارزیابی کیفیت آموزشی گروه های آموزش پزشکی در بیمارستان های آموزشی شهر اهواز در سال 1390 با بهره گیری از مدل بنیادی مدیریت کیفیت اروپایی (efqm) طراحی گردید. روش تحقیق در پژوهش حاضر، روش توصیفی از نوع تحقیقات ارزشیابی بود. جامعه پژوهش شامل متخصصین، دستیاران و بیماران بیمارستان های آموزشی شهر اهواز بود. در مطالعه ی حاضر 131 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند که پرسشنامه ها را تکمیل و عودت دادند. نتایج به دست آمده نشان داد که: الف- فاصله بین شاخص موجود و مطلوب کیفیت آموزشی این گروه ها چشمگیر بوده است. به طور کلی، از 500 امتیاز عامل توانمندسازها در این بیمارستان ها، امتیاز 310 و از 500 امتیاز عامل نتایج، 286 امتیاز و در کل از 1000 امتیاز 596 امتیاز به دست آمده است. ب- بین عوامل توانمندساز و نتایج حاصل از آن ها تفاوت معنی داری به دست آمده است و نتایج حاصل شده کمتر از توانمندسازها بوده است و این امر حاکی از این است که با توجه به امکانات و برنامه های تدوین شده، این گروه ها نتوانسته اند بهتر عمل کنند و نتایج بهتری به دست آورند. ج- بین عملکرد کیفیت آموزشی بیمارستان های ابوذر و رازی تفاوت معنی داری وجود داشت و بیمارستان ابوذر در سطح بهتری قرار داشت.