چکیده : یکی از مشکلات خاک ها ضعف آنها در مقابل نیروی های برشی است، ضعف خاک در این زمینه سبب ریزش خاک و عدم توانایی تحمل وزن ناشی از ایجاد سازه ها می شود. مقاومت برشی خاک های ماسه ای عمدتاً ناشی از اصطکاک داخلی سنگدانه ها می باشد. اصطکاک داخلی سنگدانه ها نیز متاثر از بعد و اندازه ی سنگ دانه ها می باشد. عامل موثر دیگر بر مقاومت برشی خاک ها، سربارهای قائم وارده بر خاک می باشد. با توجه به مطالعاتی که شریفی(1385) روی 80 درصد ماسه و 20 درصد بنتونیت انجام دادند، در این مطالعه نیز با ثابت گرفتن درصد ماسه (80 درصد)، بنتونیت (20 درصد) و اضافه کردن میکروسیلیس (5 درصد وزنی مخلوط ماسه-بنتونیت)، دانه بندی ماسه تغییر کرده است، برای این منظور ماسه ی انتخابی را در پنج ترکیب عبوری از الک های 10، 20، 40، 60 و 100 دسته بندی نموده و سپس با بنتونیت و میکروسیلیس مخلوط شد. نمونه ها در رطوبت بهینه عمل آوری شده و تا 1536 کیلوپاسکال تحکیم داده شده و در پنج سربار 24، 48، 96، 192 و 384 کیلوپاسکال برش داده شدند و با نتایج شریفی مقایسه شدند که نتیجه گرفته شد: در تغییر شکل های کوچک مقاومت برشی خاک مورد آزمایش در حالت بدون میکروسیلیس (s)، بیشتر از نمونه ی خاک با 5% میکروسیلیس (s+5m) است. اما با افزایش جابجایی مقاومت نمونه ی بدون میکروسیلیس کمتر از نمونه ی دارای میکروسیلیس می شود. با افزایش سربار، سرعت افزایش مقاومت برشی نمونه ی حاوی میکروسیلیس بیشتر از نمونه ی بدون میکروسیلیس است.