برنامه ریزی کاربری اراضی شهری" در واقع مجموعه فعالیتهایی است که محیط انسانی را مطابق خواسته ها و نیازهای جامعه شهری سامان می بخشد و این مقوله هسته اصلی برنامه ریزی شهری را تشکیل می دهد. در این پایان نامه علاوه بر بررسی دیدگاه های نظری و روند عملی چگونگی تحلیل کاربری اراضی شهری در ایران و جهان،برای نمونه به تحلیل کاربری اراضی منطقه 11 شهرداری تهران به روش تحلیلی و پیمایشی پرداخته شده است. در منطقه 11 شهرداری تهران الگوی توسعه کاربری اراضی به گونه ای است که بیش از گذشته بایستی در آن به امر استفاده بهینه از زمین و برنامه ریزی کاربری اراضی پرداخته شود. از این جهت که در این منطقه شاهد گسترش کاربری های ناسازگار و توسعه سایر کاربریها بدون توجه به شاخصهای مکانیابی و همجواریها هستیم. در این تحقیق از روش توصیفی، تحلیلی و پیمایشی استفاده شده است. مساحت کاربریها در وضع موجود بطورجداگانه در سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis) محاسبه و سپس با توجه به مسائل و کمبودهای کاربریها با لحاظ کردن شرایط اجتماعی- اقتصادی و کالبدی منطقه به تجزیه و تحلیل کمی و کیفی و ارائه پیشنهادات پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان دهنده این مطلب است که سرانه کاربری ها در منطقه 11 شهرداری تهران مطابق با استاندارهای شهری نبوده و کاربریها دروضعیت ناسازگاری نسبت بهم بسر می برند. در نهایت راهکارهایی که جهت رفع این معضلات ارائه می شود عبارتند از: تأمین کمبود کاربریهای خدماتی و توزیع متناسب آنها در سطح منطقه و ارتقای سازگاری کاربریها در سطح منطقه.