افزایش رو به رشد جمعیت چالشی اساسی در امنیت غذایی است. اصلاح خاک های زیر تأثیر نمک با وسعت جهانی 831 میلیون هکتار، اقدامی موثر در افزایش تولیدات کشاورزی است. کشت برخی گونه ها از گیاهان مقاوم به شوری می تواند سبب افزایش حلالیت آهک و آزاد شدن کلسیم در محلول خاک و در نتیجه اصلاح خاک گردد. در این تحقیق که به صورت طرح کاملا تصادفی با آرایش کرت-های خرد شده بود، خاکی شور – سدیمی با مشخصات sar=23.8، ec=12.88 ds/m، ph= 7.7 در ستون های پلی اتیلنی تحت سه تیمار گیاهی روناس ، سسبانیا و مَرغ و دو تیمار شیمیایی گچ و اسید سولفوریک و یک شاهد(آبشویی ساده) قرار گرفت و با 41 لیتر آب شهری به طور یکسان آبشویی شد. نتایج نشان داد گیاهان و مواد اصلاح کننده شیمیایی به طور میانگین به ترتیب سبب 59 و 65 درصد کاهش sar خاک نسبت به تیمار شاهد شدند که حاکی از توانایی تقریبا معادل تیمار های گیاهی و شیمیایی در کاهش مقادیر زیاد سدیم خاک است. همچنین آبشویی سبب کاهش ec خاک در تمامی تیمار ها گردید که تفاوت معنی داری با تیمار شاهد نداشت. بیشترین ضریب هدایت هیدرولیکی اشباع و میانگین وزنی قطر خاکدانه مربوط به روناس و کمترین آن مربوط به شاهد است. با توجه به مشکلات مصرف مواد شیمیایی و از طرف دیگر مزیت کشت گیاه جهت حفاظت خاک در اقلیم خشک و خاک های شور – سدیمی، نتایج این تحقیق می تواند به نحوی ارجحیت کشت گیاه را نسبت به روش ها شیمیایی برای اصلاح خاک های شور – سدیمی نشان دهد.