کاهش تلفات بی باری ترانسفورماتورهای توزیع، از طریق طراحی بهینه پارامترهای اتصال (joint) همپوشانی چند پله ای، به عنوان یک روش کم هزینه بسیار مورد توجه مهندسین قرار گرفته است. ترانسفورماتورها به عنوان قلب تپنده شبکه توزیع، بیش از 33% کل تلفات شبکه انتقال و توزیع را در بر می گیرند. تلفات بی باری ترانسفورماتور با بیش از 70% کل انرژی تلف شده در ترانسفورماتور، مهم ترین بخش تلفات ترانسفورماتور توزیع می باشد. یکی از اساسی ترین بخش های تلفات اضافی بی باری، تلفات اتصال می باشد. تلفات اتصال با افزایش تا 10% تلفات بی باری و 40 تا 60 درصدی جریان مغناطیس کنندگی و 3 تا 5 دسی بلی نویز ترانسفورماتور به عنوان مشکلی بزرگ در طراحی ترانسفورماتورهای نوع هسته ای، از دیرباز مورد توجه مهندسین و طراحان قرار داشته است. در سالهای اخیر روش چیدمان هسته ای همپوشانی چند پله ای به جای روش قدیمی تر همپوشانی تک پله ای مورد توجه تمامی سازندگان قرار گرفته است. با این وجود در صورت عدم محاسبه درست پارامترهای آن، ممکن است که این روش علاوه بر هزینه ساخت، تلفات را نیز افزایش دهد. در این پروژه سعی بر آن است با تحلیل الکترومغناطیسی اجزاء محدود هسته ترانسفورماتور، تاثیر پارامترهای گوناگون اتصالات همچون فاصله هوایی، فاصله همپوشانی و تعداد پله ها روی بهبود حاصل از همپوشانی چند پله ای نسبت به همپوشانی تک پله ای بررسی گردد. در انتها نیز یک روش طراحی اتصالها بر اساس چگالی میدان مغناطیسی طراحی و فاصله هوایی کارخانه ارائه می گردد.