هدف از این تحقیق تعیین ارتباط آمادگی کارکردی با جنس، سن، سطح فعالیت و میزان زمین خوردن بزرگسالان بالای 60 سال شهر ارومیه می باشد. سالمندی دوره بسیار حساس زندگی است که توجه به آمادگی کارکردی در این دوره از زندگی بسیار مهم و حیاتی می باشد. بنابراین در یک تحقیق علی- مقایسه ای و توصیفی- همبستگی 224 نفر (108 مرد و 116 زن) که توانایی انجام کارهای روزمره را داشتند، به روش در دسترس انتخاب شدند. نمونه های تحقیق در 6 طبقه سنی قرار گرفتند. برای اندازه گیری آمادگی کارکردی از آزمون آمادگی بزرگسالان و همچنین برای اندازه گیری سطح فعالیت بدنی از پرسشنامه سطح فعالیت بدنی بکار برده شد. اطلاعات تحقیق با استفاده از آزمونهای همبستگی پیرسون، t مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه anova و آزمون تعقیبی lsd مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق بر اساس فرضیه ها به شرح ذیل است: (1) آمادگی کارکردی با سن ارتباط معناداری دارد. (2) آمادگی کارکردی با جنس ارتباط معناداری دارد بطوریکه مردان از آمادگی کارکردی بالاتری نسبت به زنان برخوردار بودند. (3) آمادگی کارکردی با سطح فعالیت در مردان ارتباط معنادار ندارد ولی در زنان ارتباط معنادار موجود هست. (4) آمادگی کارکردی با میزان زمین خوردن هیچگونه رابطه معناداری ندارد. (5) سطح فعالیت با میزان زمین خوردن در مردان ارتباط معنادار دارد ولی در زنان هیچگونه ارتباط معناداری وجود ندارد. (6) آمادگی کارکردی طبقات سنی مختلف در برخی از طبقات سنی اختلاف معنادار دارد و در برخی دیگر از طبقات سنی اختلاف معنادار ندارد. نتایج نشان می دهد پیران جوان آمادگی کارکردی بهتری نسبت به پیران مسن دارند. واژگان کلیدی: آمادگی کارکردی، سطح فعالیت بدنی، زمین خوردن، سن، سالمند