تابع میانه باقیمانده عمر یکی از اندازه های قابلیت اعتماد می باشد که مزیت ها و برتری هایی نسبت به تابع میانگین باقیمانده عمر دارد و نقص های آن را در کاربرد های عملی زمانی که با داده های سانسور شده مواجه ایم یا توزیع طول عمر چوله یا دم پهن باشد برطرف می کند. این تابع و برخی کلاس های آن توسط هینس و ساینپروالا(1974) معرفی شد. در این پایان نامه ضمن معرفی این تابع و حالت کلی تر آن، تابع ?- صدک باقیمانده عمر ، شرایطی برای مشخصه سازی تابع توزیع توسط این تابع را بیان می کنیم. همچنین روش گرافیکی لونر(1993) که نقطه ماکسیمم(مینیمم) تابع صدک باقیمانده عمر را می یابد شرح می دهیم. تعیین نقطه ی اکسترمم تابع صدک یکی از روش های تعیین نقطه آب بندی می باشد. سرانجام، چند مفهوم سالخوردگی جدید را بیان می کنیم که می تواند در مشخصه سازی توزیع های وانی مفید باشد.