دما در طول سال در عمق 3 تا 4 متری زمین تقریباً ثابت است، در نتیجه تابستان دمای زیر زمین کمتر و در زمستان بیشتر از دمای محیط است. این پتانسیل برای سرمایش و گرمایش گلخانه با استفاده از سامانه مبدل گرمایی زمین به هوا مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق اثر دو پارامتر مساحت کف گلخانه در سه سطح 9، 18 و 27 متر مربع و درصد پوشش گیاهی درون گلخانه در سه سطح صفر، 50 و 100 % بر روی عملکرد یک سامانه زمین به هوا و مجموعاً در 9 تیمار مورد بررسی قرار گرفت. طرح آزمایشی مورد استفاده آزمون فاکتوریل بر پایه بلوک های کاملاً تصادفی می باشد. پارامترهای دمای درون گلخانه، انرژی حرارتی مبادله شده و ضریب عملکرد در دو آزمایش سرمایش و گرمایش مورد بررسی قرار گرفتند. از نتایج قابل توجه در این تحقیق اینست که در حالت سرمایش به دلیل بروز پدیده تقطیر در داخل لوله ها امکان استفاده از سیکل بسته وجود ندارد در حالیکه این کار برای حالت گرمایش بدون بروز هیچ مشکلی انجام شد. همچنین اثر مساحت و درصد پوشش گیاهی بر عملکرد سامانه در هر دو حالت سرمایش و گرمایش معنی دار بود. بطوریکه در حالت سرمایش، بیشترین میانگین اختلاف دمایی بین دمای گلخانه شاهد و دمای گلخانه در تیمار پوشش گیاهی 100 % و مساحت کف 9 متر مربع و برابر 6/9 درجه سانتیگراد و کمترین میانگین اختلاف دمایی در تیمار بدون پوشش گیاهی و مساحت کف 27 متر مربع و برابر 2/5 درجه سانتیگراد به دست آمد. در حالت گرمایش این مقادیر به ترتیب در تیمار 50 % پوشش گیاهی و مساحت کف 9 متر مربع و برابر 3/7 درجه سانتیگراد و در تیمار 100 % پوشش گیاهی و مساحت کف 27 متر مربع و برابر 4/5 درجه سانتیگراد به دست آمد. با در نظر گرفتن میانگین انرژی حرارتی مبادله شده در هر تیمار برای حالت سرمایش با سیکل باز و برای حالت گرمایش با سیکل بسته، بهترین تیمار برای سامانه استفاده شده در این تحقیق، تیمار با مساحت کف 9 متر مربع و 100 % پوشش گیاهی تعیین شد.