به منظور بررسی تأثیر افزودن یونجه و سطح فیبر کنسانتره شروع کننده بر عملکرد گوساله های شیری هلشتاین ،آزمایشی با استفاده از 32 رأس گوساله نر، در قالب یک طرح کاملاً تصادفی و با روش فاکتوریل 2×2 طی یک دوره زمانی چهار ماهه (تیر الی آبان 89) اجرا شد. 2 عامل اصلی مورد بررسی شامل افزودن یونجه به جیره و سطح فیبر کنسانتره شروع کننده بود. بنابراین تیمارهای آزمایشی شامل: 1-کنسانتره شروع کننده با سطح فیبر پایین بدون یونجه، 2-کنسانتره شروع کننده با سطح فیبر پایین حاوی یونجه 3-کنسانتره شروع کننده با سطح فیبر بالا بدون یونجه و 4-کنسانتره شروع کننده با سطح فیبر بالا حاوی یونجه بود. گوساله ها از سن سه روزگی تا سه هفته بعد از قطع شیر در آزمایش قرار گرفتند. در طول این مدت مصرف خوراک روزانه، اضافه وزن روزانه و بازده مصرف خوراک اندازه گیری شد. نمونه گیری از مایع شکمبه به منظور تعیین ph و غلظت کل اسیدهای چرب فرار به روش لوله مری در هفته های چهارم، ششم و دو هفته بعد از شیرگیری صورت گرفت. تفاوت بین قابلیت هضم شکمبه ای و قابلیت هضم کل دستگاه گوارشی ماده خشک کنسانتره شروع کننده حاوی فیبر بالا و فیبر پایین معنی دار نبود. تفاوت بین قابلیت هضم پس از شکمبه ای ماده خشک کنسانتره شروع کننده حاوی فیبر بالا و فیبر پایین معنی دار بود (05/0 > p). اختلاف بین تیمارها به لحاظ میزان خوراک مصرفی در دوره قبل از شیرگیری و کل دوره آزمایش معنی داری نبود اما در دوره بعد از شیرگیری از این نظر اختلاف معنی داری بین تیمارها وجود نداشت. تقاوت بین میانگین اضافه وزن روزانه گوساله های تغذیه شده با جیره های مختلف در دوره قبل از شیرگیری معنی دار نبود اما در دوره بعد از شیرگیری و کل دوره آزمایش تفاوت معنی داری از این نظر دیده شد (05/0 > p). اختلاف معنی داری بین تیمارهای آزمایشی در دوره های قبل و بعد از شیرگیری به لحاظ میانگین بازده مصرف خوراک وجود نداشت. اثرات عوامل اصلی مورد بررسی نیز در کل دوره به لحاظ صفاتی چون افزایش وزن روزان و میانگین بازده خوراک مصرفی معنی دار بود (05/0 > p). گوساله هایی که از جیره 2 استفاده نمودند نسبت به سایرین میانگین خوراک مصرفی و بازده مصرف خوراک بیشتری را نشان دادند. همچنین گوساله های تغذیه شده با جیره 1 بهترین میزان افزایش وزن روزانه را در بین گوساله ها داشتند. اختلاف موجود در میانگین غلظت کل اسیدهای چرب فرار، نیتروژن آمونیاکی و ph شکمبه در گوساله های تیمار 1 نسبت به تیمار 4 در کل دوره معنی دار بود (05/0 > p). نتایج این پژوهش نشان داد استفاده توأم از فیبر در کنسانتره شروع کننده و نیز از طریق افزودن یونجه خشک به جیره گوساله های شیری سبب کاهش عملکرد آنها می شود.