آب نیاز اصلی برای زندگی بشر است. در طول سالهای گذشته با توجه به کمبود آب، اغلب آبهای سطحی مهار شده است. این کار با احداث سدها توسط بشر بر روی رودخانه ها صورت گرفته است. اما نگهداری از آب مخزن سد مساله ای است که در ابتدا بدان توجه نشده است. بنابراین آب موجود در مخازن سدها با گذشت زمان کیفیت خود را از دست می دهد تا جایی که حتی برای تصفیه کردن هم مقرون به صرفه نیست. در دریاچه ها وضعیت کمی متفاوت است. به دلیل سرعتهای پایین جریان آب، مساله مغذی شدن شکل می گیرد. بنابراین پیش بینی وضعیت کیفی آینده یک مخزن یا دریاچه مساله مهمی است. این کار با مدلسازی کیفی آب در مخازن و مدلسازی اوتریفیکیشن یا مغذی شدن در دریاچه ها عملی است. در این پایان نامه یک مدل کیفی آب برای پیش بینی پارامترهای کیفیت آب در آینده توسعه و با اطلاعات مناطق مورد مطالعه کالیبره شده است. درجه حرارت، اکسیژن محلول، نیتروژن ( آمونیاک و نیترات)، فسفر به عنوان پارامترهای کیفی آب انتخاب شده اند. فیتوپلانکتونها و زوپلانکتونها هم برای دریاچه ها و مغذی شدنشان به عنوان پارامتر کیفی محسوب می شوند که در نظر گرفته شده اند. پارامترهای کیفی به صورت غلظت و پارامترهای مربوط به فیتوپلانکتون و زوپلانکتون به صورت غلظت و جمعیت بررسی شده اند و پیش بینی انجام گرفته است. معادلات انتقال جرم و پخش و انتقال برای محاسبه تغییر پارامترهای کیفی در آب استفاده شده است. مقادیر چشمه و چاه مربوط به هر پارامتر به صورت مفصل بحث و انتخاب شده است. برای حل این معادلات از روش حجم محدود استفاده شده است. دو منطقه برای مطالعه کیفیت آب انتخاب شده است. یکی مخزن شماره 1 چاه نیمه های سیستان در نزدیکی مرز افغانستان و در منطقه سیستان که به عنوان دریاچه در حال مغذی شدن مطالعه شده و دومی مخزن سد پیشین در نزدیکی مرز پاکستان و در بلوچستان جنوبی به عنوان مخزن سد با مشکلات کیفی در نظر گرفته شده اند. در هر دو این مخازن مشکل کیفی وجود دارد که در پایان نامه به تفصیل در مورد آن بحث شده است. اندازه گیریهای آزمایشگاهی توسط شخص دانشجو در محلهای مورد مطالعه به مدت یک سال و در چهار فصل انجام شده است. نمونه گیری، اندازه گیری پارامترهای در محل و انتقال نمونه ها به آزمایشگاه آب و فاضلاب روستایی شهرستان زاهدان نیز در این مدت انجام و نتایج این آزمایشها در پایان نامه آمده و موجود است.