1) هدف پژوهش: هدف کلی از انجام این پژوهش، مقایسه بین روزنامه نگاری مطبوعاتی با روزنامه نگاری وبلاگی از دیدگاه روزنامه نگارانِ وبلاگ نویس است. 2) روش پژوهش: با توجه به ماهیت موضوع تحقیق و به ویژه حجم و سطح طرح تحقیق، مناسب ترین روش انجام این پژوهش، روش پیمایشی (زمینه یابی) است. 3) جامعه آماری و روش نمونه گیری: جامعه آماری این تحقیق شامل روزنامه نگارانِ وبلاگ نویس شاغل در تحریریه روزنامه های سراسری شهر تهران است. در این تحقیق از روش نمونه گیری خوشه ای استفاده شده است. به این ترتیب که هر روزنامه به مثابه یک خوشه فرض شده و از میان 56 روزنامه سراسری تهران به روش نمونه گیری تصادفی ساده 12 روزنامه انتخاب شدند. 4) ابزار اندازه گیری پژوهش: ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامه ای مشتمل بر 40 گویه است. 5) نتیجه کلی: طبق نتایج این تحقیق، طبق نتایج این تحقیق، 44 درصد از پاسخگویان معتقد هستند که وبلاگ نویسی نوعی از روزنامه نگاری نیست، در حالی که 34 درصد گزینه بله و 21 درصد نیز گزینه بستگی به محتوای وبلاگ دارد را انتخاب کرده اند. در همین حال، بیشتر پاسخگویان معتقدند که تفاوت وبلاگ نویسی و روزنامه نگاری بیش از هر چیز در دیدگاه شخصی است که به اخبار و رویدادها افزوده می شود. همچنین بیش از 90 درصد از پاسخگویان نیز اعتقاد داشتند که وبلاگ ها به میزان زیاد و خیلی زیادی از زبان غیررسمی استفاده می کنند، حال آنکه زبان مطبوعات به طرزی کلاسیک، رسمی و جدی است. از دیگر سو، اکثریت پاسخگویان معتقد بودند که زبان ساده وبلاگ نویسان تأثیر چندانی بر شیوه نگارش روزنامه نگاران مطبوعاتی نگذاشته است. بیشتر پاسخگویان اظهار داشته اند که وبلاگ ها به جای اخبار جاری و رسمی بیشتر به اخبار غیررسمی، خاص و حاشیه ای می پردازند. بیش از 80 درصد پاسخگویان نیز معتقد بودند که وبلاگ ها منبعی معتبر برای روزنامه نگاران در پیگیری رویدادها و اخبار نیستند.