نام پژوهشگر: بهنام صباغزاده

بررسی رفتار خوردگی گالوانیک آلیاژ برنز آلومینیوم-نیکل، جوشکاری شده به روش tig
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه فردوسی مشهد - دانشکده مهندسی 1390
  بهنام صباغزاده   محمد هادی موید

آلیاژهای آلومینیوم برنز نیکل دارای کابرد گسترده ای در تجهیزات دریایی می باشند. این آلیاژها دارای میکروساختار پیچیده ای شامل فازهای ?، و ترکیبات بین فلزی ? (i?، ii?، iii? و iv?) می باشند که ترکیب این فازها و حضور هر کدام از آن ها منجر به تغییرات گسترده ای در مقاومت به خوردگی این آلیاژها می شود. این مسأله به خصوص در زمانی که عملیات ناگزیری مثل جوشکاری بر روی آن ها انجام می شود و منجر به تغییرات در میکروساختار می گردد، بسیار مهم می باشد. همچنین ممکن است در اثر جوشکاری و تشکیل کوپل گالوانیک بین ناحیه ی جوش و فلز پایه، اثرات مخربی بر جای باقی بماند. لذا با توجه به اینکه مطالعات محدودی در مورد اثر جوشکاری بر مقاومت به خوردگی این آلیاژها انجام شده است، در این تحقیق سعی بر آن شده است که اثر جوشکاری tig به همراه تأثیر زمان قرار گرفتن نمونه ها در محلول، بر مقاومت به خوردگی آلیاژ c95800 بررسی شود. در کنار مطالعات متالوگرافی، آزمون های به کار رفته در این تحقیق شامل آزمون های پتانسیل مدار باز پلاریزاسیون با پتانسیل متغیر ، خوردگی گالوانیک ، مقاومت پلاریزاسیون خطی و طیف نگاری امپدانس الکتروشیمیایی می باشد. همچنین در پایان برای بررسی اثر سرعت سیلان مایع بر مقاومت به خوردگی از آزمون های الکترود دوار استفاده شده است. در بررسی های متالوگرافی با استفاده از میکروسکوپ نوری مشخص شده است که عملیات جوشکاری منجر به یکنواختی میکروساختار و ریزتر شدن دانه های فازهای ? و شده و افزایش کسر حجمی فاز در منطقه ی جوش را به همراه دارد. نتایج آزمون های پلاریزاسیون با پتانسیل متغیر نشان دهنده ی کاهش شدت جریان خوردگی با گذشت زمان قرار گرفتن نمونه ها در محلول می باشد. با توجه به داده های آزمون پتانسیل مدار باز، پتانسیل خوردگی ناحیه ی جوش به میزان بسیار جزئی منفی تر از پتانسیل خوردگی فلز پایه می باشد و احتمال خوردگی گالوانیک ناچیزمی باشد. این نتایج هنگامی قوت می گیرد که در آزمون خوردگی گالوانیک مشاهده می شود که شدت جریان کوپل گالوانیک در حد چند نانو آمپ می باشد. با استناد بر نتایج آزمون مقاومت پلاریزاسیون خطی و آزمون طیف نگاری امپدانس الکتروشیمیایی مقاومت به خوردگی منطقه ی جوش بیشتر از فلز پایه می باشد. به نظر می رسد که میکروساختار هموزن تر در ناحیه ی جوش علت این امر باشد. اثر افزایش سرعت زاویه ای در آزمون های الکترود دوار، افزایش شدت جریان خوردگی را به همراه دارد.