کاهش توان جوجه درآوری تخم های نگهداری شده یکی از مشکلات صنعت ماکیان به شمار می-رود که دلیل اصلی آن را به افزایش ph آلبومن نسبت داده اند. از سویی، اسیدهای چرب با چند پیوند دوگانه زرده در دوره نگهداری احتمال تولید رادیکال های آزاد و مرگ رویان را افزایش می-دهند. این پژوهش به منظور بررسی اثر تزریق درون تخم مرغی آنتی اکسیدان و بافر بر بهبود جوجه درآوری تخم مرغ های با ذخیره طولانی انجام شد. تعداد 508 عدد تخم نطفه دار نژاد کاب به طور تصادفی به 16 گروه مساوی تقسیم و به مدت 12 روز در شرایط استاندارد (دمای 16 درجه سانتی گراد و رطوبت 75%) نگهداری شدند. در روز چهارم دوره نگهداری (آزمایش نخست)، بافر فسفات و بافر بیکربنات و در روز هفتم دوره نگهداری (آزمایش دوم)، محلول های ویتامین c ( 75، 50 و 25 میلی گرم)، ویتامین e (75/0، 50/0 و 25/0 واحد بین المللی) و ال-کارنیتین (12، 8 و 2 میلی گرم)، به تخم مرغ ها تزریق شد. در هر دو آزمایش، 3 گروه شاهد وجود داشت (آب مقطر، سوزن و بدون تزریق). در دوره آزمایش، هر دو روز یک بار سه عدد از تخم های هر تیمار برای اندازه گیری فراسنجه های کیفی درونی تخم ها استفاده می شد. پس از دوره نگهداری نیز همه تخم ها به دستگاه جوجه کشی منتقل شدند (دمای 5/37 و رطوبت 75%). در آزمایش نخست، برخلاف بافر فسفات، تزریق بافر بیکربنات موجب بهبود کیفیت داخلی تخم ها شد، اما جوجه درآوری هر دو تیمار نسبت به گروه شاهد، به شدت کاهش یافت. در آزمایش دوم، افزودن آنتی اکسیدان ها تاثیر نامطلوبی بر فراسنجه های کیفی درونی تخم نداشت. اما جوجه درآوری تیمارها پایین تر از گروه شاهد بود. با افزایش سطح ویتامین های c و e، جوجه درآوری کاهش یافت، اما افزایش ال-کارنیتین موجب افزایش جوجه درآوری شد. در هر دو آزمایش، جوجه درآوری هیچ یک از تیمارهای شاهد، سر سوزن و آب مقطر معنی دار نبود. بنابراین، می توان نتیجه گرفت، به جز بافر بیکربنات، تزریق بافر فسفات و آنتی اکسیدان های c، eو ال- کارنیتین در شرایط این مطالعه اثری بر کیفیت آلبومن نداشت. با این حال، جوجه درآوری آن ها کمتر از گروه شاهد بود.