آلیاژهای فولاد ضد زنگ با داشتن خواص منحصر به فرد جزء مواد پر کاربرد در صنایع مختلف و مهم همچون هوا فضا، پزشکی، شیمیایی و نظامی محسوب می شوند، و به دلیل مصرف روز افزون از اهمیت بالایی برخوردار هستند. ماشینکاری فولادهای ضد زنگ نسبت به ماشینکاری دیگر فلزات مانند آلومینیوم و فولاد های کم کربن سخت تر است و در طول عملیات ماشینکاری نوعی رفتار چسبناک از خود نشان می دهند که در نتیجه عمر ابزار کاهش یافته و کیفیت قطعه پایین می آید. علیرغم تحقیقات صورت گرفته متعدد در زمینه ماشینکاری سنتی (فرزکاری، تراشکاری، سنگ زنی و...)، تحقیقات کمی بر میکرو ماشینکاری این آلیاژها به خصوص بررسی رفتار و ابعاد پلیسه انجام شده است. پلیسه به دلیل آسیب هایی که در هنگام جابجایی قطعات ماشینکاری شده وارد می کنند و همین طور به دلیل ایجاد اخلال در عملکرد قطعات مونتاژ شده پدیده ای نامطلوب بوده و نیازمند حذف و یا کاهش ابعاد آن می باشد. هدف کلی این تحقیق بررسی تأثیر پارامترهای فرآیند میکرو فرزکاری بر خروجی های ارتفاع و ضخامت پلیسه فولاد ضد زنگ 316 می باشد. بدین منظور، با انجام یک سری آزمایشات طرح ریزی شده و با تکنیک طراحی آزمایشات سطح پاسخ و استفاده از روش مدل سازی رگرسیونی، ارتباط بین پارامترهای ورودی و متغیرهای خروجی بررسی شده است. در این راستا، ابتدا با استفاده از داده های تجربی و روش مدل سازی رگرسیون، مدل های ریاضی مختلفی برای خروجی ها بر حسب پارامترهای تنظیمی بدست آمده است. سپس با تجزیه و تحلیل و تست های آماری و تجربی، معتبرترین مدل به عنوان مدل رگرسیونی اصلح برای این فرآیند انتخاب شده است. در ادامه با انجام آزمایش های اعتبار سنجی دقت همه مدل ها بررسی شد و مناسب ترین مدل انتخاب گردید. در بخش آخر این تحقیق، با بکار گیری الگوریتم تبرید تدریجی و استفاده از مدل های مناسب انتخاب شده به عنوان تابع هدف، سطوح مناسب پارامترهای ورودی برای بدست آوردن مقادیر بهینه پارامترها و خروجی ها معرفی شده است.

یکی از مهمترین مسائلی که شهرهای کشورهای در حال توسعه را با بحران مواجه کرده است، مسئله گسترش سکونتگاه های غیررسمی در آنها می باشد. این سکونتگاه ها با تفاوت در تعریف به عنوان مسکن های کنترل نشده، غصبی، در حال تغییر و تحول، حاشیه ای و خود ساخته خوانده می شوند. طبق برآوردهای صورت گرفته در حدود یک میلیارد نفر، در سرتاسر جهان در این سکونتگاه ها زندگی می کنند. این پهنه ها بستری برای بروز و گسترش ناهنجاری ها و ناپایداری ها هستند.تاکنون تلاش های زیادی برای پاسخگویی به این مسأله صورت گرفته است که دامنه ای از برخوردهای قهری و پاکسازی تا اقدامات بهسازی و توانمند سازی را در بر می گیرد. شهر اصفهان نیز به واسطه استقرار فعالیت های صنعتی در پیرامون خود، کانون توجه بخش قابل توجهی از جمعیت مهاجر به حوزه شهری مرکزی ایران شده است و یکی از مسائل اساسی آن ایجاد و گسترش اسکان های غیررسمی می باشد. شناخت دقیق این سکونتگاه ها از ابعاد مختلف می تواند راهنمایی مناسب برای ارائه راهکارهای ساماندهی آنها باشد. در این راستا و در گام نخست، بکارگیری روشی برای شناسایی پهنه های اسکان غیررسمی که ضمن داشتن شاخص های سرعت، سهولت و دقت، کم هزینه نیز باشد بسیار ضروری است. هدف از این پژوهش نیز ارائه الگویی با ویژگی های فو ق الذکر برای شناسایی سکونتگاه های غیررسمی می باشد. روش تحقیق در این مقاله مشتمل بر سه مرحله است. در مرحله نخست با انجام مطالعات کتابخانه ای و بررسی پژوهش های مختلف، ویژگی های عام سکونتگاه های غیررسمی مورد بررسی قرار گرفت. مرحله دوم مبتنی بر مطالعات آزمایشگاهی و انجام مدلسازی و مرحله سوم نیز مبتنی بر انجام مطالعات میدانی، پرسشگری و بازدید بوده است.بر اساس این پژوهش شاخص های مربوطه استخراج و مناطق سکونت غیر رسمی اصفهان با استفاده از آن شناسایی و رتبه بندی شده اند.