چکیده: عبدالمنعم فرطوسی(1404-1335) از بزرگان زمان خود در عرصه دین و ادب بود. وی به دلیل از دست دادن پدر، عمویش تعلیم و تربیت او را بر عهده گرفت. در سن نوجوانی به حوزه علمیه نجف اشرف وارد شد و از محضر بزرگانی چون آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی بهره برد و به سرعت در دروس دینی رشد و پیشرفت کرد و توانست بر کرسی تدریس در حوزه علمیه نجف بنشیند. وی هم چنین به سب ذوق و قریحه ادبی فراوان خود زبان زد خاص و عام بود. در همایش های ادبی از او دعوت می شد تا با آثار خود گرمابخش محافل ادبی شود. آثار گران سنگی از خود به یادگار گذاشت و بر آثار بزرگانی هم چون شیخ انصاری شرح و حاشیه نوشت. دیوان شعر و دیوان ملحمه اهل بیت(علیهم اسلام) از مهم ترین آثار ادبی او هستند. دیوان ملحمه که در هفت جلد و بیش از 25000 بیت است، از جایگاه ادبی والایی برخوردار است؛ زیرا فضائل و مناقب اهل بیت(علیهم السلام) را بیان می کند. شیخ فرطوسی در این دیوان با توجه به منابع تفسیری و روایی، فضائل ایشان را به نظم می کشد. شاید بتوان گفت: دو جلد از این دیوان گرانقدر، در بیان فضائل حضرت علی(علیه السلام) سروده شده است. فرطوسی روایاتی که از پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)، در شأن امام علی(علیه السلام) می باشد، در این دیوان به نظم کشیده است و هم چنین آیاتی از قرآن کریم را که در شأن امام علی(علیه السلام) نازل شده است، آورده است. ما در این پایان نامه، ابیاتی از دیوان ملحمه که در بیان فضائل امام علی(علیه السلام) می باشد را بررسی کرده ایم.