هدف از این تحقیق تعیین ترکیب شیمیایی ، تجزیه پذیری شکمبه ای ، آزمایش تولید گاز و آزمایش کشت ثابت در 6 گونه هالوفیت شامل کوشیا ، آرتیپلکس کانیسنس ، اشنان ، هالوکنموم ، نیتراریا و نی بود که بانمونه های کاه و یونجه خشک مقایسه گردید.این مطالعه در 4 مرحله صورت گرفت: 1) ترکیب شیمیایی گونه های مورد مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفت.میزان ndf در گونه نی بالاتر از سایر گونه های شورزیست و یونجه و مشابه به نمونه کاه بود. در حالی که کمترین درصد ndf را گونه اشنان نشان داد. درصد پروتئین خام یونجه و کوشیا و نی به ترتیب بالاتر از نمونه های دیگر بود. میزان خاکستر در گونه اشنان و هالوکنموم به ترتیب حدود 30 و 25 درصد بود که شاید به خاطر خصوصیات گیاهی و تأثیرات محیطی باشد. 2) جهت تعیین مولفه های تخمیر مواد خوراکی از روش تولید گاز استفاده شد. بالاترین میزان حجم گاز تولیدی در پایان 120 ساعت در گونه نی مشاهده گردید و کمترین میزان را گونه های اشنان و هالوکنموم نشان دادند. درحالی که در پایان 24 ساعت بالاترین حجم گاز تولیدی در یونجه مشاهده شد. بالاترین نرخ گاز در یونجه و کمترین نرخ را نیز گونه هالوکنموم نشان داد. 3) جهت تعیین تجزیه پذیری ماده خشک و ndf از کیسه های نایلونی استفاده گردید. بر اساس این آزمایش ، پتانسیل تجزیه پذیری و بخش b ( کند تجزیه ) ماده خشک و ndf در گونه نی بالاتر از سایر گونه ها بود در حالی که تجزیه پذیری موثر یونجه بالاترین مقدار را نشان داد. نرخ تجزیه پذیری گونه نیتراریا بالاتر از تیمارهای دیگر بود ، در حالی که کمترین میزان نرخ در گونه های نی و کاه مشاهده گردید. 4) جهت ارزیابی قابلیت هضم ماده خشک ، ماده آلی و ndf از روش کشت ثابت استفاده شد. میزان قابلیت هضم ماده آلی ، ماده خشک و ndf در یونجه و نی بالاتر از سایر گونه ها بود. در حالی که کمترین میزان این متغیرها در گونه نیتراریا مشاهده گردید. نتایج آزمایش کشت ثابت مشابه نتایج بدست آمده از روش کیسه های نایلونی بود. این نتایج نشان می دهد که گونه های کوشیا ، نی و آرتیپلکس می تواند علوفه های نسبتا" مناسبی برای مناطق خشک در ایران باشند.