چکیده هدف از این پژوهش شناخت میزان تأثیر سرمایه اجتماعی بر سلامت روانی و اجتماعی معلمان شهر همدان می باشد. روش تحقیق از نوع مقطعی به صورت پیمایشی از نوع توصیفی بوده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه معلمان شهر همدان در سال 1390 تشکیل می دهند. نمونه مطالعه شامل 375 نفر شد، که با روش نمونه گیری سهمیه ای انتخاب شدند. در این پژوهش کلیه آزمودنی ها با استفاده از پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، سرمایه اجتماعی، سلامت روانی (ghq-28) و سلامت اجتماعی کییز مورد سنجش قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون x2، ضریب همبستگی، رگرسیون چند متغیره و مدل تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج مطالعه حاکی از آن است که بین متغیرهای زمینه ای (سن، جنس، تحصیلات و سابقه کار) با سلامت اجتماعی و سلامت روانی رابطه معناداری وجود ندارد. در حالی که بین بعد مشارکت اجتماعی سرمایه اجتماعی با سلامت اجتماعی و سلامت روانی به ترتیب (429/0 و 534/0-)، بعد روابط با دوستان و اقوام و خانواده (470/0، 376/0-)؛ بعد اعتماد اجتماعی(593/0، 361/0-)؛ بعد روابط همسایگی(6/0، 310/0-)؛ بعد انسجام اجتماعی(406/0، 179/0-)، بعد گرایش نسبت به دیگران (536/0، 283/0-)، بعد ایثار نسبت به غریبه ها (366/0، 136/0-)، بعد حمایت اجتماعی (515/0، 329/0-) و بعد علاقه به جامعه (329/0، 276/0-) همبستگی معنی داری مشاهده شد. همچنین نتایج کلی، رابطه معنی داری بین سرمایه اجتماعی با سلامت اجتماعی (001/0p> و 492/0r=) و سلامت روانی (001/0p> و 572/0- r=) را نشان داد. طبق یافته ها، این پژوهش در راستای مطالعات صورت گرفته در این زمینه می باشد. بنابراین پیشنهاد می شود که به ارتقاء سلامت معلمان از طریق نظامهای آموزشی و تربیتی با افزایش سرمایه اجتماعی، استفاده از روشهای آموزشی گروهی و ایجاد شبکه های اجتماعی علمی، آموزشی، دوستی و تفریحی توجه شود.