این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش و پرورش پیش دبستانی بر اساس برنامه ریزی چند بعدی بر میزان رشد هماهنگی دیداری- حرکتی کودکان 6-5 ساله در شهر کرج انجام شد. روش پژوهش، از نوع علی - مقایسه بود.تعداد40 کودک دختر و پسر انتخاب شدند. از این تعداد 20 نفر دوره پیش دبستانی را بر اساس برنامه ریزی چند بعدی گذرانده انده بودند و 20 نفر دیگر این دوره را بر اساس روشی غیر از الگوی برنامه ریزی چند بعدی گذرانده بودند. برای اندازه گیری این پژوهش؛ از ابزارهای آزمون دیداری– حرکتی بندر گشتالت و پرسشنامه محقق ساخته بررسی وضعیت اجتماعی– اقتصادی برای انتخاب نمونه استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از شاخص های آماری میانگین، انحراف استاندارد، وآزمون t مستقل استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که برنامه ریزی چند بعدی به طور معناداری بر میزان رشد هماهنگی دیداری- حرکتی کودکان دوره آمادگی 6-5 موثر بوده است و همچنین بین میزان رشد هماهنگی دیداری- حرکتی دختران و پسران 6-5 تفاوت معناداری وجود دارد، به طوری که بر دختران تاثیر بیشتری داشته است. با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که برنامه ریزی چند بعدی می تواند بر میزان رشد هماهنگی دیداری – حرکتی موثر باشد.