مضامین اخلاقی و اجتماعی از مباحث اصلی در ادبیّات فارسی است. در شاهنامه که اثری حماسی است، سخن از انسان هایی آرمانی به میان می آید که آراسته به صفات نیکوی انسانی هستند و پای بندی به اخلاق، بارزترین ویژگی زندگی آنان است. فردوسی که صاحب گفتاری پاک و آراسته به راستی و درستی است، خود، به فضایل اخلاقی پای بند است و در داستان های شاهنامه به بیان این ارزش ها در زندگی آدمی می پردازد. بوستان سعدی نیز که اثری غنایی و آرمان شهر اوست، پر از خوبی ها و اندیشه های انسان دوستانه است. سعدی در آثار خود مضامین اخلاقی را برجسته می کند و با زبانی صمیمی، آن ها را برای خوانندگانش به تصویر می کشد. سعدی در بیان این گونه مسائل از فردوسی تأثیر بسیار گرفته است و ردّ پای اندیشه های فردوسی در آثار او به فراوانی دیده می شود. هدف از انجام این پژوهش، مطابقت دیدگاه این دو شاعر اندیشمند زبان فارسی در زمینه ی مضامین اخلاقی و اجتماعی است که علاوه بر پرداختن به این بحث اصلی، تأثیرپذیری های سعدی از فردوسی در حوزه های زبانی و واژگانی، وزن و قافیه و فکر و اندیشه نیز نشان داده شده است.