این آزمایش به منظور بررسی اثر افزودن گلیسیرین به آب آشامیدنی در دوره انتقال بر وزن بدن، مصرف آب ، مصرف ماده خشک، تولید و ترکیب شیر، متابولیتهای خونی و فعالیت تخمدانی گاوهای انتقالی (7 روز قبل تا 7 روز بعد از زایش) انجام شد. تعداد 12 راس گاو شیری هلشتاین بر اساس تولید شیر دوره قبل، تعداد روزهای آبستنی ، شکم زایش و وزن بدن به دو تیمار؛ 1- آب معمولی و بدون مکمل و 2- آب حاوی 22 گرم گلیسیرین به ازای هر لیتر، اختصاص داده شد. تیمارها از 7 روز قبل از زایش تا 7 روز بعد از زایش اعمال و بعد از آن هر دو تیمار تا روز 60 شیردهی از آب معمولی استفاده کردند. آزمایش در قالب طرح کامل تصادفی با تکرار در زمان اجرا شد. مصرف ماده خشک، وزن بدن، تولید و ترکیب شیر در طول آزمایش تحت تاثیر تیمار آزمایشی قرار نگرفت.اما مصرف خوراک وتولید شیر در تیمار گلیسیرین بهبود یافت. مصرف آب قبل از زایش در تیمار گلیسیرین بطور معنی داری بالاتر بود (05/0p<)، همچنین مصرف آب کل دوره آزمایش تمایل به افزایش در تیمار گلیسیرین نشان داد (08/0=p). توازن انرژی در طی دوره آزمایش تحت تأثیر تیمار قرار نگرفت، اما نسبت به تیمار شاهد بهبود یافت. غلظت کلسترول، تری گلیسرید،نیتروژن اوره ای، اسیدهای چرب غیر استریفه، بتاهیدروکسی بوتیرات، آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز و آلانین آمینو ترانسفراز در تیمار گلیسیرین پایین تر از تیمار شاهد بود، اما این اختلاف معنی دار نبود(05/0<p)،که نشانه ای از بهبود سلامت متابولیک بعد از زایش دام است. اختلاف غلظت پروژسترون و گلوکز نیز نسبت به تیمار شاهد از نظر آماری معنی دار نبود. شاخص های فولیکولی از نظر آماری تحت تاثیر گلیسیرین قرار نگرفت اما اکثر شاخص های فولیکولی در تیمار گلیسیرین نسبت به تیمار شاهد بهبود یافت. نتایج این آزمایش نشان دادکه گلیسیرین دارای ظرفیت برای استفاده بصورت ماده گلوکوژنیک جهت بهبود وضعیت متابولیک، مصرف ماده خشک، تولید شیر و فاکتورهای تولیدمثلی است.