به دلیل سرایت عفونت های میکروبی از راه آب آلوده به استفاده کنندگان از آبهای ساحلی، تعیین کیفیت آنها حائز اهمیت می باشد. این امر توسط سنجش تراکم میکروارگانیسم های شاخص انجام می پذیرد. به دلیل شوری 5/3 درصدی آب دریا و از بین رفتن e. coli (شاخص اصلی آلودگی میکروبی) در حضور این غلظت از نمک، بسیاری از استانداردها به وجود این باکتری و سویه های بیماریزای آن اهمیت نمی دهند. ولی دریای خزر به عنوان بزرگترین دریاچه شور جهان یکی از موارد استثناست و با داشتن میانگین حدود 1% نمک در آبهای سواحل جنوبی باید مستقل از دیگر آب های دریایی مطالعه گردد. لذا با توجه به اهمیت این باکتری در تعیین کیفیت آب، در این تحقیق ردیابی سلول های زنده و dna باکتری e .coliدرآبهای ساحلی ایستگاه رادیو دریای شهر چالوس در یک آکواریوم به عنوان مدل تجربی مورد مطالعه قرار گرفت. حضور این باکتری و مدت زمان بقای آن در سه دوره در تاریخ های 19/9/86 و20/2/87 و 17/8/88 بررسی شد. برای جدا کردن باکتری ها از روش فیلتراسیون غشایی استفاده شد. کلیه ی نتایج وجود باکتری e. coli در آبهای ساحلی ایستگاه رادیو دریای شهر چالوس را تأیید نمود. بنابراین این باکتری می تواند به عنوان یک شاخص آلودگی مدفوعی در جهت تعیین سلامت میکروبی آبهای این منطقه مورد استفاده قرار گیرد. در یکی از نمونه های دارای ذرات شن و ماسه معلق، تعداد این باکتری حتی بعد از گذشت 45 روز به صفر نرسید که دلیل آن را می توان در جدا شدن باکتری های بیوفیلم و شناوری آنها در آب جستحو کرد. در سایر نمونه ها تراکم باکتری e. coli به ترتیب از ml100/cfu 103 ×9 و 104 ×1 بعد از 10 و 6 روز به کمتر از ml100/cfu 100 × 1 کاهش یافت. با توجه به حضور مستمر این باکتری در آبهای سواحل جنوبی خزر و از بین رفتن آن طی یک دوره زمانی در مدل که به خاطر توان خودپالائی آب دریا می باشد، می توان نتیجه گرفت که در این منطقه از دریای خزر همواره آلودگی وجود دارد. در دور سوم نمونه گیری توان بازیافت سلول های زنده ولی غیر قابل کشت باکتری e. coli با غنی سازی محیط کشت و تیمار دمایی بررسی گشت و نتایج به دست آمده حاکی از آن است که به عدم توانایی احیاء مجدد چنین سلول هایی باید به دیده ی تردید نگریست. ردیابی مستقیم سلول زنده ولی غیر قابل کشت باکتری e. coli با تکنیک pcr و به کارگیری پرایمر اختصاصی e. coli طراحی شده از ژن uid a انجام شد. پس از آنکه تراکم سلول های قابل کشت باکتری به کمتر از ml100/cfu 100 × 1 رسید، در همین حجم وجود dna باکتری e. coli با روش pcr نشان داده شد. مطالعه موردی نشان داد که مولکول های dna این باکتری در زمانی کوتاهتر از یک هفته قابل ردیابی است. البته دریافت پاسخی مطمئن در این رابطه نیازمند مطالعات بیشتر است.