مطالعات نظری و آزمایشگاهی برای تعین میزان جذب گاز متان بوسیله گرانول کربن فعال (gac) و مونولیت کربن فعال (mac) در دماهای 15، 25و 35 انجام شده است. مونولیت های کربن فعال توسط مخلوط پودر کربن و رزین فنولیک تهیه گردید. برای ارزیابی میزان جذب متان از روش حجم سنجی تا فشار psia 700 استفاده شده است. میزان جذب گاز متان بر روی گرانول های کربن فعال و مونولیت ها مورد مقایسه قرار گرفته است و جذب همدمای هر جاذب در دماهای مختلف تعین گردید. نتایج نشان می دهد با افزایش میزان رزین استحکام مونولیت ها افزایش می یابد اما میزان گاز متان ذخیره شده کاهش می یابد زیرا سطح ویژه مونولیت کاهش می یابد. همچنین کاهش میزان جذب گاز متان با افزایش دما برای گرانول های کربن فعال و مونولیت های استفاده شده در این کار مشاهده گردید. شایان ذکر است مونولیت ساخته شده از کربن نوع دو (پودر کربن فعال با سطح ویژه 1150 و 30% وزنی رزین فنولیک) بیشترین میزان ذخیره سازی گاز متان را دارا می باشد. افزایش مقدار رزین تاثیر منفی بر میزان جذب متان دارد. همچنین از نتایج آزمایشگاهی مشخص گردید جاذب های گرانولی در مقایسه با مونولیتی با توجه به ویژگی های مناسب نظیر سطح ویژه و ساختار مزو و نانوحفره برای ذخیره سازی گاز متان مناسب می باشند. اما مونولیت ها دارای شکل هندسی مناسبی برای استفاده در وسایل نقلیه می-باشد، بنابراین استفاده از مونولیت ساده تر است و می توان میزان زیادی متان در شرایط مشابه ذخیره نمود.