هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی فعالیت های نقاشی وکاردستی بر اساس مدل برنامه ریزی چند بعدی برکاهش میزان اضطراب کودکان 6-4 ساله شیرخوارگاه آمنه تهران در سال 90-89 می باشد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده است. برای شناسایی کودکان دارای اختلال اضطرابی از پرسشنامه علایم مرضی کودکان (csi-4) استفاده شد؛ و از میان 40 نفرکودک با میانگین سنی6-4 سال از شیرخوارگاه آمنه،30 کودک مضطرب به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند. فعالیت های کاردستی و نقاشی بر اساس مدل برنامه ریزی چند بعدی با گروه آزمایش به مدت 24 جلسه که مدت هر جلسه 60 دقیقه بود، اجرا شد و با 15 نفر دیگر به عنوان گروه کنترل فعالیتی انجام نشد. پس از پایان کار، مجددا از هر دو گروه کنترل و آزمایش، آزمون گرفته شد. برای تحلیل داده های پژوهش از شاخص ها و روش های آماری شامل میانگین، انحراف معیار، واریانس و روش تحلیل کواریانس استفاده شده است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیر اضطراب فراگیر وجود دارد که بیانگر اثر بخش بودن فعالیت های نقاشی و کاردستی بر اساس مدل برنامه ریزی چند بعدی برکاهش اضطراب می باشد، ولی در متغیرهای اختلال اضطر ابی، اختلال هراس اجتماعی،اختلال اضطراب جدایی تفاوت معنادار نبوده است؛ بنابراین می توان از این روش برای کاهش اضطراب فراگیر کودکان در کلینیک های روان شناسی و مراکز مشاوره استفاده کرد.