هدف از این پایان نامه بررسی وتحلیل ایمان از دیدگاه غزالی وکی یرکگور است ، وما ارا واندیشه این دو متفکر را در این پایانامه مورد ارز یابی قرار داد ه ایم .با این تفاسیر ما از این منظر تفاوت مختلف را از این دو شاهد بوده ایم. که در ذیل آن را به خلاصه ذکر می نمایم. به عقیده کی یرکگور ایمان جهش و خطر کردن است و دلبستگی شورمندانه و بی حدّ حصر به سعادت ابدی است که فقط با انتخاب فرد مومن عملی می شود و نه تنها استدلال های عقلی نمی تواند آن را تایید کند، بلکه چنین استدلال عینی و شواهد کافی ارزش ایمان را می کاهد. ایمان باور به پارادوکس است، پارادوکس تجسّد. او ایمان را از سنخ امور انفسی و باطنی می‏داند و از این رو به نظر وی امور آفاقی از جمله استدلال‏های عقلی برای ایمان شایسته نیست و ایمان را والاترین فضیلتی است که انسان می تواند بدان نائل گردد. غزالی ایمان را صرف تصدیق‏ قلبی می‏داند و استدلال عقلی می تواند آن را تایید کند. اما ایمان باید، در قول و عمل تجلی پیدا کند، چون مکمل و متمم آن است. او میان نظر خود و سلف صالح (اهل حدیث) هماهنگی ایجاد کرده‏ و معتقد است که ایمان نوعی نور روشنگر ، فطری است که خدا از سر لطف در قلوب بندگانش می افکند. ایمان گاهی به صورت اعتقادی راسخ و سخت ازحاق ضمیر آدمی می جوشد و قابل توصیف نیست. حتّی ایمان ممکن است در نتیجه مشاهده اثری از انسانی پارسا و نظایر آن تحقّق یابد و ایمان را بر چهار رکن استوار می‏نماید .رکن اول؛ معرفت ذات حق، رکن دوم؛ صفات خداوند، رکن سوم‏؛ افعال خداوند و رکن چهارم هم در سمعیات که شامل اثبات حشر و نشر و عذاب قبر می‏شود و... کلمات کلیدی: ایمان گرایی، عقل و ایمان ، کی یرکگور ، غزالی