دانشگاه ها با توجه به ماهیت سازمانی باید در حال یادگیری و کسب مهارت های جدید باشند تا بتوانند با عملکردی مناسب به الزامات محیطی متغیر پاسخ مناسبی دهند. چنین هدفی مستلزم قابلیت هایی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه قابلیت های سازمان یادگیرنده و عملکرد سطوح یادگیری سازمانی در دانشگاه بیرجند صورت گرفته است. روش تحقیق توصیفی، از نوع همبستگی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری متشکل از تمامی اعضای هیأت علمی دانشگاه بیرجند بودند که از این تعداد، 150 نفر به عنوان گروه نمونه به روش نمونه گیری طبقه ای، بر اساس جدول مورگان انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه استاندارد ابعاد سازمان یادگیرنده dloq، (91/0=?)، برای ارزیابی قابلیت های سازمان یادگیرنده و برای اندازه گیری سطوح یادگیری سازمانی از پرسشنامه محقق ساخته با اقتباس از پرسشنامه استاندارد قربانی زاده (1387) استفاده شده است که آلفای آن 92/. بوده است. فرضیه های پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس، آزمون تی دونمونه ای وابسته مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که قابلیت های سازمان یادگیرنده در دانشگاه بیرجند در سطح فردی بالاتر از سطوح تیمی و سازمانی است، میزان قابلیت در سطح تیمی و سازمانی به طور معنی داری پایین تر از میانگین متوسط است و قابلیت سازمان یادگیرنده در سطح سازمانی در رتبه آخر به لحاظ میانگین نسبت به بقیه سطوح قرار گرفته است. نتایج همچنین نشان داد عملکرد سطوح یادگیری سازمانی دانشگاه بیرجند در سطح داده بالاتر از سایر سطوح اطلاعات و دانش و عملکرد در سطح دانش در رتبه آخر نسبت به بقیه سطوح است. همچنین نتایج، نشان دهنده ی رابطه ای معنی دار بین قابلیت های سازمان یادگیرنده و سطوح یادگیری است. همچنین، این رابطه بین هفت مولفه سازمان یادگیرنده و سطوح یادگیری سازمانی در دانشگاه بیرجند بدست آمد و نیز بین متغیر قابلیت های سازمان یادگیرنده با هریک از سطوح داده، اطلاعات و دانش ، رابطه معنی دار مشاهده گردید.