طبق نظر یونگ «کهن الگوها» در ناخودآگاه جمعی از طریق نمادها ظهور می یابند. زمین یکی از نمادهای طبیعی است که با مفهوم مادر زمین، مادر هستی و محبوبه سابقه ای اسطوره ای در ذهن انسان دارد. این مفاهیم به نوعی با مفهوم سیاسی زمین که اغلب مترادف واژه وطن است، مرتبط می گردد؛ به دیگر عبارت مسائل سیاسی در شکل اسطوره و با تکنیک های ویژه آن به تصویر کشیده می شود. پژوهش پیش روی به بررسی این کهن الگو در اشعار بدر شاکر السیاب، فدوی طوقان، محمود درویش و عبد الوهاب البیاتی می پردازد. پژوهش پیش رو بررسی این نظر را بر عهده دارد که کهن الگوی «زمین» از ناخودآگاه جمعی آنان بن مایه گرفته و در شعر معاصر عربی مفهوم سیاسی و اسطوره ای «زمین» با هم تلفیق شده است.