براساس مفاهیم نظری گزارشگری مالی ایران، هدف صورت های مالی، افشای اطلاعات به استفاده کنندگان برون سازمانی است. گزارش های مالی نتیجه ی انگیزه های اختیاری و اجباری مدیران است. انگیزه های اختیاری مدیر مبتنی بر تحلیل های هزینه – منفعت ناشی از افشای اطلاعات است . در حالیکه انگیزه های اجباری نتیجه الزام قانونی است. در این پژوهش در قالب ادبیات تطبیقی، تأثیر انگیزه های اجباری، آزمون آستانه برای تعیین اهمیت اطلاعات، بر میزان افشای اختیاری اطلاعات مورد مطالعه قرار گرفت. این پژوهش از نوع اکتشافی - کتابخانه ای است و در حوزه ی پژوهش های علّی قرار دارد. روش گردآوری مباحث نظری آن کتابخانه ای بوده و اطلاعات لازم جهت تحقق بخشیدن به اهداف پژوهش به شیوه اسنادکاوی گردآوری شده است. جهت برآورد مدل فرضیه های پژوهش، از روش رگرسیون داده های مقطعی و الگوی رگرسیون لاجستیک چندگانه استفاده شده است. برای انجام پژوهش، نمونه ای از شرکت های حاضر در بورس، که صورت های مالی خود را در 29 اسفند 1379 و 1380 منتشر کرده و حسابرس آن ها در این دو سال سازمان حسابرسی بوده، انتخاب شدند که در نهایت به 98 شرکت از 15 صنعت رسید. نتایج پژوهش نشان داد، که سطوح افشای اطلاعات از طرف هر دو انگیزه های اجباری و اختیاری تأیید می شود. این در حالی است که با افزودن انگیزه های اختیاری به انگیزه های اجباری، میزان تأثیر آستانه اهمیت بر میزان ( سطح) افشای اطلاعات افزایش می یابد. این پژوهش حرکتی در جهت پژوهش های آتی در زمینه افشای اطلاعات است و در حقیقت تآکیدی بر سودمندی تصویب دستورالعمل حسابرسی با نگرش بر مدیریت خطر حسابرسی می باشد.