از آنجایی که ایران، یک کشور در حال تو سعه و درمسیر گام برداشتن به سوی پیشرفت علمی است وبا عنایت به اینکه مقالات علمی، یکی از اساسی ترین معیارها در جهت ترفیع رتبه ی استادان و امری اجتناب ناپذیر برای دانشجویان سطوح بالا به شمار می آید ، پس شناسایی مشکلات نویسندگان ایرانی در زمینه ی نگارش مقالات علمی امری ضروری به نظر می-رسد. یکی از این مشکلات، عدم تجانس متنی در نوشتار است که در این مطالعه به بررسی این مشکل با مقایسه ی ده مقاله ی زبانشناسی از نویسندگان ایرانی و ده مقاله ی زبانشناسی از انگلیسی زبانان پرداخته تا از دیدگاه تجانس متنی هلیدی و حسن (1976) بررسی شوند. این دیدگاه، پنج طبقه ی اصلی را شامل می شود که عبارتند از: مرجع، حذف، جانشینی، تجانس لغوی و حرف ربط. بر طبق محاسبه آمار توصیفی و استنباطی بر اساس این مقیاس،باید گفت که نویسندگان ایرانی و انگلیسی زبانان در مورد مرجع خارج از متن، جانشینی اسمی، تضاد، تکرار، تلفیق یا ترکیب کلمات و حرف ربط زمانی یکسان عمل کردند. با این وجود، نتایج نشانگر این بود که به غیر از حذف جمله ای که هر دو گروه از نویسندگان آن را به کار نبردند و حذف اسمی و فعلی که تفاوتی یافت نشد،در دیگر موارد باقیمانده یعنی مرجع داخل متن ، جانشینی فعلی و اسمی ، ترادف ،ارتباط جزء – کل/خاص-عام از طبقه بندی انسجام لغوی ، حرف ربط اضافی ،تضاد و سببی نویسندگان انگلیسی، بطورقابل ملاحظه ای، کاربرد بیشتری را نشان دادند. سپس از طریق پرسشنامه مشکلاتی که نویسندگان ایرانی در نوشتار خود با آن رو برو هستند مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پرسشنامه نشانگر این است که در مورد اهداف سازمان دهی ، پیوستگی معانی ، لغات ، نحوه ترکیب کلمات و نحو اهمیت بیشتری را به خود اختصاص دادند. در ارتباط با صلاحیت عملی ، اهمیت بیشتر به صلاحیت انتقال اهداف و حسا سیت بر روی طبیعی بودن کلام اختصاص یافت. دیکته و علامت گذاری از مهارات سطح پایین نوشتار اهمیت این موارد را نشان می دهد. در مورد مشکلات معمول چاپ علمی نتایج پرسشنامه به اهمیت همه موارد با تا کیید بر روی کیفیت نوشتار اشاره دارد. بنابراین با دلالت بر این مطلب در انتهای مطالعه راه کارهایی جهت بهبود نگارش انگلیسی مقالات علمی به نویسندگان ایرانی پیشنهاد شده است