پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه عوامل توانمند سازی مدیران با اثر بخشی معلمان مدارس ابتدایی دخترانه شهر تهران انجام گرفته است. جامعه آماری دراین پژوهش شامل کلیه معلمان و مدیران مدارس ابتدائی دخترانه آموزش و پرورش شهر تهران در سال 90-89 می باشد که به علت گستردگی جامعه آماری مورد مطالعه شهر تهران، مناطق 1، 8، 16، 17، 7 به عنوان محیط پژوهش انتخاب گردیده است. حجم نمونه که بر اساس جدول کرجسی و مورگان برای معلمان 382 نفر، برای مدیران 110 نفر بوده انتخاب شده است. جهت جمع آوری داده ها، از پرسشنامه محقق ساخته توانمند سازی و پرسشنامه اثربخشی علاقه بند استفاده شده است که بوسیله استاد راهنما و مشاور و کارشناسان و خبرگان اعتباریابی شد و سپس پایایی با اجرای مقدماتی آن از طریق آلفای کرونباخ که به ترتیب 95% و 74% بوده است، سنجیده گردید.پس از جمع آوری داده های حاصل از پرسشنامه ها به منظور آزمون فرضیه های پژوهش علاوه براستفاده از آمار توصیفی از جمله فراوانی، درصد میانگین، میانه و نما، انحراف معیار، واریانس و از آمار استنباطی ضریب همبستگی، آزمون گالموگروف اسمیرنوف استفاده شده است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داده که بین عوامل توانمندسازی مدیران و اثربخشی معلمان ارتباط معنی دار وجود دارد و میزان رابطه با 632/0 بوده و این فرض تائید می شود.