زبان به عنوان مهم ترین خصیصه نوع بشر دارای ساختی نظام مند است که نقشهای مهمی را در تعاملات فردی و اجتماعی ایفا می نماید. از این جهت است که زبان را عنصری اجتماعی دانسته اند که مهمترین وظیفه ی آن ایجاد ارتباط است. در هر بافت اجتماعی افراد بر اساس نوع نیاز و شرایط موجود از سبکهای گفتاری مختلفی استفاده می کنند . این کاربرد برای گروه یا افراد به تناسب ضرورت متفاوت می باشد . کارکنان شرکت ملی پالایش و پخش نیز به سبب تعامل با افراد و گروه های مختلف در اجتماع می بایست در شرایط مختلف از سبک های گفتاری مناسب استفاده کنند. لذا نوع سبک گفتار کارکنان با یک دیگر برای استحکام و تداوم ارتباط ، ایجاد فضای دوستانه وافزایش راندمان کاری نقش عمده ای را ایفا می کند .لذا با در نظر گرفتن این موضوع، پژوهشگر را بر آن داشت تا با بررسی تاثیر متغییر های اجتماعی جنسیت، سطح تحصیلات و سابقه خدمت بر سبک گفتاری کارکنان شرکت ملی پالایش و پخش ، گوشه ای از این دگرگونی و تغییرات در ارتباط با این قشر از جامعه ، راهگشای گام های بعدی پژوهشگران باشد. نتایج بدست آمده نشان می دهد میان دو متغییر جنسیت وسابقه خدمت با سبک گفتاری که کارکنان شرکت ملی پالایش و پخش بکار می برند رابطه معنا داری وجود دارد اما میان متغییر تحصیلات با کاربرد سبک گفتاری رابطه معنا داری وجود ندارد. بدین معنا که هر چه سابقه خدمت افراد افزایش می یابد کاربرد سبک گفتاری محاوره تر شده و هرچه سابقه خدمت افراد کمتر است از سبک گفتار رسمی تر ی استفاده می کنند. همچنین بررسی ها نشان داد افراد با تحصیلات مختلف سبک گفتار مشابهی داشته اند و نوع سبک گفتار به تحصیلات افراد بستگی ندارد. و همچنین رابطه معناداری بین تحصیلات و سبک گفتار در بین کارکنان زن شرکت ملی پالایش و پخش وجود دارد گرچه رابطه خیلی منظم و خطی نمی باشد اما هرچه تحصیلات بیشتر شده است سبک گفتار در بین زنان بیشتر به سمت رسمی تر شدن پیش رفته است.