یکی از مهمترین و دشوارترین مسائل در بررسی مسئولیت سازمان های بین المللی موضوع مسئولیت اعضا در قبال تخلفات سازمان است. این موضوع در کمیسیون حقوق بین الملل نیز بحث های فراوانی را به دنبال داشته است و حقوقدانان زیادی راجع به آن اظهار نظر کردند. عده ای معتقدند باید به مسئولیت ثانوی یا تضامنی اعضا قائل بود تا امنیت نظام حقوقی جامعه جهانی بیشتر تضمین شود ولی مخالفین این نوع مسئولیت را مغایر با شخصیت و استقلال سازمان بین المللی می دانند و می گویند مسئولیت ثانوی یا تضامنی اعضا، شخصیت و استقلال سازمان را به مخاطره می اندازد. در این پایان نامه برآنیم تا از رهگذر استناد به اسناد، رویه قضایی بین المللی، و دکترین و براهین عقلی ثابت کنیم که رژیم مسئولیت ثانوی یا تضامنی اعضا نه تنها به شخصیت و استقلال سازمان بین المللی خدشه ای وارد نمی سازد بلکه باعث ارتقاء درجه اعتبار آن نزد طرف ثالث می شوند زیرا بدین طریق به او اطمینان می دهد خسارتش جبران نشده باقی نخواهد ماند.