سیستم های پایش سلامت در دهه های اخیر رشد چشم گیری داشته اند. از آن جا که هزینه ی حفظ سلامت افزایش پیدا کرده است و جمعیت جهان رو به سالخوردگی می رود، به همین خاطر نیاز به پایش سلامت بیماران در خارج از بیمارستان افزایش پیدا کرده است. با توجه به تلاش هایی که برای آسودگی کاربران در تمامی سطوح زندگی می شود، هدف اصلی از شبکه های حسگر بدنی انتقال شرایط سلامتی کاربر به صورت بلادرنگ به خود شخص، بیمارستان و یا دکتر متخصص، بدون ایجاد زحمت برای او می باشد. این حسگرها توانایی اندازه گیری پارامترهای فیزیولوژی حیاتی مانند ضربان قلب، فشار خون، دمای بدن، میزان اکسیژن خون و سرعت تنفس و سایر علائم را دارند. اطلاعات پزشکی، به وسیله سیستم پایش سلامت، با استفاده از ارتباطات سیمی و یا بدون سیم به یک مرکز پزشکی منتقل می شوند. در این پایان نامه ضمن معرفی شبکه های حسگر پزشکی و محدودیت های این شبکه ها، پس از بررسی نیاز هایی که این شبکه ها باید تامین کنند، به ارائه راه حلی برای کاهش مصرف توان که از مهم ترین چالش های شبکه های حسگر بدنی است می پردازیم. در این راستا پروتکل دسترسی به رسانه ای ارائه می شود که علاوه بر کاهش دوره کاری، توانایی ارائه پاسخ مناسب به درخواست های آنی را دارد. همچنین با استفاده از این پروتکل انعطاف پذیری و قابلیت گسترش شبکه با اضافه شدن گره هایی با نرخ ارسال داده های متفاوت، نسبت به پروتکل های مشابه دیگر،افزایش می یابد. نتایج شبیه سازی ها نشان می دهد که با استفاده از این پروتکل duty cycle کاهش می یابد و موجب کاهش توان مصرفی حسگر ها می شود.