خاک منبع بنیادی و ضروری جنگل است که برای تشکیل آن فرایندی طولانی مدت نیاز است و از طرفی یکی از مهم ترین اصول مدیریت خاک، پایداری دراز مدت حاصلخیزی آن است. بنابراین حفاظت از خاک و به دنبال آن حفظ حاصلخیزی درازمدت رویشگاه های جنگلی یکی از ملزومات اساسی برای مدیریت پایدار جنگل و از مولفه های مدیریت پایدار و در عین حال از نگرانی های اصلی مدیران جنگل است. از جمله ویژگی های فیزیکی خاک وزن مخصوص ظاهری، درصد رطوبت و مجموع تخلخل خاک می باشد که می توانند در مسیرهای چوبکشی در اثر تعداد تردد، شیب طولی و جهت چوبکشی تحت تأثیر قرار گیرند. این مطالعه به دنبال آن است که کوبیدگی خاک در جهت ها و شیب های طولی مختلف در اثر تردد اسکیدر چرخ زنجیری زتور را بررسی کند. در این تحقیق چوبکشی در پارسل 10 و a11 از سری 3 سوردار – واتاشان مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری خاک با استفاده از روش نمونه برداری با سیلندر از عمق 0-10 سانتیمتری به دلیل تأثیرپذیری زیاد این افق از عملیات چوبکشی تعیین شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های توکی و t جفتی استفاده شده است. نتایج نشان داد که اثر متغیرهای شیب طولی، جهت چوبکشی و تعداد تردد بر روی میزان وزن مخصوص ظاهری خاک در سطح 99 درصد معنی دار می باشد. همچنین با افزایش کلاسه شیب طولی و افزایش تعداد تردد اسکیدر چرخ زنجیری زتور بر روی مسیر چوبکشی میزان وزن مخصوص ظاهری خاک افزایش می یابد. مقایسه میانگین وزن مخصوص ظاهری خاک در دو جهت چوبکشی رو به بالا و پایین نشان داد که میزان کوبیدگی خاک در جهت رو به بالا بیشتر است. بر این اساس مسیرهای چوبکشی تا حد ممکن باید در مناطق با شیب طولی کم احداث شوند. همچنین همانطور که نتایج نشان داد میزان افزایش کوبیدگی در مسیرهای واقع در جهت رو به بالا بیشتر از جهت رو به پایین است. بنابراین پیشنهاد می گردد که چوبکشی حتی الامکان در رو به پایین انجام شود و دپو در قسمت پایین هر پارسل طراحی و احداث گردد.