هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه صفات شخصیتی و سبک های مقابله با استرس با رضایت از زندگی انجام شد. روش: جامعه مورد مطالعه این پژوهش شامل زنان شاغل (دارای مدرک کارشناسی و بالاتر) در مراکز آموزش عالی شهرستان رشت (448 نفر) بود که از میان آنها 206 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های نئو neo-ffi (کاستا و مک کری، 1992)، پرسشنامه سبک های مقابله با استرس تهران (بشارت، 1385) و مقیاس رضایت از زندگی swls (دینر و همکاران، 1985) پاسخ دادند. یافته ها: نتایج نشان داد بین صفت برون گرایی با رضایت از زندگی (01/0= p،21/0=r) رابطه مثبت و معنادار وجود دارد، بین صفات وظیفه شناسی (05/0= p،21/0- =r) و گشودگی با رضایت از زندگی (01/0= p،23/0- =r) همبستگی منفی و معنادار وجود داشت. بین سبک مقابله ای مسئله محور با رضایت از زندگی (01/0=p ، 24/0 =r) و سبک مقابله ای هیجان محور مثبت با رضایت از زندگی (01/0=p ، 22/0=r) رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد صفات شخصیتی و سبک های مقابله ای می تواند 12/0 درصد از واریانس رضایت از زندگی را تبیین کند. تعامل میزان درآمد و میزان تحصیلات بر رضایت از زندگی اثر معناداری نداشت. نتایج آزمون تحلیل واریانس یکراهه مشخص کرد بین رضایت از زندگی زنان شاغل در مراکز آموزش عالی مختلف تفاوت معناداری وجود نداشت، اما بین صفات شخصیتی زنان شاغل در مراکز آموزش عالی مختلف تفاوت معنادار مشاهده شد. نتیجه گیری: رضایت از زندگی تحت تأثیر تعامل عوامل گوناگون از جمله صفات شخصیتی و سبک های مقابله با استرس است. بکارگیری سبک مقابله ای مناسب می تواند موجب افزایش رضایت از زندگی شود، همان طور که داشتن رضایت از زندگی نیز می تواند در بکارگیری سبک مناسب مقابله با استرس تأثیر مهمی داشته باشد. کلیدواژه ها: صفات شخصیتی، سبک های مقابله با استرس، رضایت از زندگی