چکیده: فمینیسم،به عنوان داعیه دار تلاش برای حقوق پایمال شده زنان و رساندن آنان به وضعیت زندگی مطلوب،جنبش و نظریه ای است که شعارها و مطالبات خود را بر تمامی جهان تسری داده و تاثیرات فعالیت های آنان را از قطعنامه های بین المللی تا قوانین مصوب کشورها و نحوه عمل احزاب و تشکل های سیاسی و اجتماعی،می توان ردیابی نمود. تاثیرات و تغییرات ایجاد شده در سطح فرهنگ جوامع، پس از ورود فمینیسم،با مطالعه خاستگاه ها،علل ظهور،گرایش ها،نظریات و رویکرد های اتخاذی از سوی گروه ها و افراد فعال در این عرصه قابل تبیین و ارزیابی است. جنبش زنان در ایران،مقاطع و مراحل مختلفی را طی نموده است.از شروع این حرکت در دوره قاجار و ادامه آن در دوره پهلوی و سپس عصر جمهوری اسلامی و پس از پیروزی انقلاب اسلامی،فراز ها و فرودهای زیادی را شاهد هستیم.جریان ها ، گروه ها و افراد بسیاری با داعیه دفاع از حقوق زن ایرانی،در این عرصه فعالیت نموده اند.گر چه این تلاش ها مبارک و در خور تحسین است؛اما شناخت اهداف،استراتژی ها،ابزار و روش ها،مطالبات و چالش های آن ها،در ارزیابی حقیقی جنبش،تاثیر گذار است.و می تواند تفسیری ناب از آن،برای ما به ارمغان آورد. این پژوهش با بهره گیری از روش تلفیقی «توصیفی – تحلیلی»،همراه با تحقیات میدانی و مصاحبه با کنشگران حوزه زنان، در جهت تحلیل داده ها و محتوا شده است،که با توجه به اتخاذ رویکردهای متفاوت از سوی جنبش زنان ایران،در شرایط سیاسی-اجتماعی کشور،مختصات نسبتا دقیقی از آن و بعضا فاصله اش با مطالبات واقعی زن مسلمان ایرانی ارائه کند.