بی معنایی، پوچی وعدم رضایت از زندگی، مسئله ای اساسی است که میتواند کّلیت زندگی آدمی را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین مهم است که عوامل مقاوم در برابر آنها شناسایی شود. تئوریها وتحقیقات زیادی مذهب را به عنوان منبعی بالقوه که میتواند بر بی معنایی وعدم رضایتمندی تاثیر گذارد، شناسایی نمودهاند .چندین مطالعه به طور سیستماتیک مکانیزمی را که از طریق آن مذهب بر این دو متغیر تأثیر میگذارد مورد بررسی قرار داده اند. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش شناختی بارویکرد اسلامی بر معناداری و رضایتمندی از زندگی دانشجویان دختر مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه اصفهان بود. بدین منظور، تعداد ?? نفر از افراد مراجعه کننده به مرکز مشاوره به طور تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش ( ?? ) نفر و کنترل ( ?? ) نفر قرار گرفتند. ضمنا در این پژوهش در گروه آزمایش ? نفر ریزش وجود داشت و لذا به طور تصادفی ? نفر را از گروه کنترل خارج کرده و در نهایت تعداد نفرات هر دو گروه به ?? نفر کاهش یافت. آموزش شناختی بارویکرد اسلامی طی ? جلسه هفتگی در مرکز مشاوره دانشگاه اصفهان انجام شد. مقیاس معناداری زندگی استگر و پرسشنامه رضایت از زندگی دینر به عنوان ابزار تحقیق درسه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل گردید. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین نمرات معنا داری زندگی و رضایت از زندگی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه در دو مرحله پس آزمون و پیگری، افزایش معناداری پیدا کرده است نتایج کلی این پژوهش بیانگر اثر بخشی آموزش شناختی با رویکرد اسلامی بر معناداری زندگی و .(p<?/???) رضایتمندی از زندگی بود. بنابراین آموزش شناختی بارویکرد اسلامی به عنوان یک رویکرد آموزشی و مداخلهای میتواند برای افزایش معناداری و رضایتمندی زندگی به کار رود. کلیدواژه ها: آموزش شناختی با رویکرد اسلامی، معناداری زندگی، رضایت از زندگی