چکیده به منظور بررسی اثر یک جلسه تمرین مقاومتی سنگین بر واکنش مرحله حاد و مراحل بازیافت hs-crpو پایش روند زمانی تغییرات آن 18 مرد سالم (سن: 38/3 ± 20/25 سال، قد: 46/6 ±40/178 سانتیمتر، وزن: 95/11 ± 80/75 کیلوگرم) از بین دانشجویان رشته تربیت بدنی به صورت داوطلب در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی های هر یک از این دو گروه به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند که در مجموع دو گروه این تحقیق را تشکیل می دادند. در ابتدا و در حالت ناشتا، از کلیه آزمودنی ها یک نوبت خون گیری به عمل آمد. در مرحله بعد، تمامی آزمودنی ها یک رژیم غذایی ساده را به عنوان صبحانه صرف کردند. سپس، آزمودنی های گروه آزمایش به انجام یک فعالیت ورزشی مقاومتی سنگین با شدت 70-80% 1rm در حرکات منتخب واداشته شدند. بلافاصله بعد از اتمام فعالیت ورزشی مقاومتی، بار دیگر از تمام آزمودنی ها (در هر دو گروه) نمونه های خونی تهیه شد. 4 ساعت بعد، سومین نوبت خون گیری نیز از تمام آزمودنی ها گرفته شد. کلیه متغیرهای خونی به صورت همزمان از طریق روش elisa مورد اندازه گیری قرار گرفت و داده های بدست آمده به کمک روش های آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و نیز ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یک جلسه فعالیت ورزشی مقاومتی سنگین موجب کاهش معنی دار hs-crp، ldl-c وtc در همه زمان های پس از فعالیت ورزشی(01/0>p) ،کاهش معنی دار hdl-c در زمان t3 (01/0>p) و نیز عدم کاهش معنی دارtg در گروه آزمایشی شد. در گروه کنترل هیچ تغییر به لحاظ آماری معنادار در hs-crp تشخیص داده نشد، هرچند نحوه پاسخ ldl-c، hdl-cو tcکاهش معنی دار در همه زمان های پس از فعالیت ورزشی (01/0>p) و کاهش معنی دارtg در زمان t3 (01/0>p) داشت. به علاوه نتایج، هیچ ارتباط به لحاظ آماری معنادار بینhs-crp با ldl-c، hdl-c، tcو tgنشان نداد. روی هم، یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد یک جلسه فعالیت ورزشی مقاومتی سنگین می تواند به کاهش غلظت های خونی hs-crp، ldl-c، hdl-cوtc که از عوامل پیش بینی کننده خطر قلبی عروقی در افراد می باشند، منجر شود. واژه های کلیدی: فعالیت ورزشی مقاومتی سنگین، hs-crp، ldl-c، hdl-c،tc ، tg

نانوکامپوزیت های tio2/la/pom و tio2/y/pomبا نسبت های جرمی پلی اکسومتالات بارگذاری شده 0 تا 30 درصد (pom = k12.5na1.5[nap5w30o110], ?-h4siw12o40) از طریق ترکیبی از روش های سل- ژل و اشباع سازی تهیه شدند. فتوکاتالیزگرهای تهیه شده به وسیله ی فنون xrd، drs، tem ،sem ، edxو ft-ir مورد شناسایی قرار گرفتند. اثر یون های دوپه شده، نسبت های متفاوت پلی اکسومتالات بارگذاری شده، مقدار کاتالیزگر و phمحلول، با تخریب نوری متیل اورانژ تحت نورuv و در حضور این فتوکاتالیزگرها مورد بررسی قرار گرفت. متیل اورانژ طی مدت 4 دقیقه و در شرایط بهینه ی بدست آمده برای هر فتوکاتالیزگر (به ترتیب بارگذاری 20، 10، 10 و 10 درصد پلی اکسومتالات و مقدار 03/0، 02/0، 02/0 و 03/0 گرم برای tio2/la/p5w30، tio2/y/p5w30، tio2/la/siw12 و tio2/la/siw12) تخریب شد. ph بهینه برای واکنش های فتوکاتالیزگری انجام شده برابر با 3 بدست آمد. برموتیمول بلو نیز در شرایط بهینه تخریب شد.