در سال های اخیر پلی اتیلن شبکه ای شده در بسیاری از بخش های صنایع سیم و کابل به ماده ای بسیار پرکاربرد مبدل شده است. شبکه کردن پلی اتیلن را می توان به وسیله ی تشعشع، پخت پراکسیدی و یا فرآیند شیمیایی سیلان انجام داد. الزامات ایمنی در رابطه با رفتار پلیمرها در معرض حریق روز به روز شدیدتر و این در حالی است که افزودنی های ضد شعله مختلفی مانند افزودنی های هالوژن دار به دلیل اثرات مورد بحث یا ثابت شده آنها بر محیط زیست در حال خارج شدن از چرخه مصرف می باشند. رقابت شکل گرفته متشکل از توسعه ی ضد شعله های موثر ودوستدار محیط زیست برای مواد پلیمری می باشد. هدف اصلی این مطالعه بهبود مقاومت شعله ی پلی اتیلن شبکه ای شده به روش سیلانی با استفاده از افزودنی های ضد شعله به همراه نانوذرات و به دست آوردن فرمولاسیون مناسب برای تولید کابل های ضد شعله ی فاقد هالوژن بوده است. خواص فیزیکی، مکانیکی و ضدشعله ی نمونه های تولید شده توسط آزمون های مناسب بررسی شد. نتایج نشان می دهد جایگزینی مقدار کمی از منیزیم هیدروکساید با بورات روی تاثیر قابل ملاحظه ای بر بهبود خواص ضدشعله ی پلی اتیلن شبکه ای شده به روش سیلانی دارد. هم چنین با استفاده از مقادیر بسیار کوچک از نانوذرات در کنار ضدشعله های متداول می توان در سطوح پایین تری از مواد ضدشعله به خواص مناسب دست پیدا کرد.

یکی از روش های معمول برای خنک کردن ساختمان ها استفاده از روش های غیر فعال میباشد. این روش ها در بسیاری از مواقع به تنهائی قادر به پاسخگوئی برای تامین بار برودتی ساختمان نیستند. در این پروژه هدف بررسی انواع سیستم های غیر فعال و انتخاب سیستم مورد نظر به منظور ترکیب با سیستم های فعال است. در این پروزه ابتدا کارایی یک بادگیر سنتی برای یک خانه نمونه با محاسبه دمای داخل خانه با در نظر گرفتن نقش ظرفیت حرارتی دیوار های ضخیم قدیمی با توجه به دمای محیط , میانگین سرعت باد , رطوبت نسبی , تفاوت تشعشع خورشیدی و جنس دیوارها در شهر های مختلف کشور سنجیده شده است. در مرحله دوم دمای خانه نمونه با تلفیق کردن بادگیر سنتی و سرمایش تبخیری به منظور افزایش کارایی در شهر های مختلف بررسی شده است. برای محاسبه دمای خانه از یک روش مدل سازی دینامیک برای دیوار ها استفاده شده است که بر خلاف مدل سازی های گذشته نقش ظرفیت حرارتی دیوار نیز در آن لحاظ شده است.