چکیده هدف این پژوهش بررسی رابطه بین خودکارآمدی و حمایت اجتماعی با رضایت از زندگی در زنان مطلقه می باشد . جامعه مورد پژوهش را کلیه زنان مطلقه 50-15 ساله ساکن در شهر یاسوج تشکیل می دهند. حجم نمونه پژوهش شامل 155 نفر زن مطلقه می باشد که بصورت سرشماری انتخاب شده اند. ابزارهای پژوهش عبارتند از : پرسشنامه خودکارآمدی شرر(1982)، پرسشنامه حمایت اجتماعی واکس (1986) و پرسشنامه رضایت از زندگی دینر (1985). نتایج نشان می دهد که حمایت اجتماعی پیش بینی کننده معنادار رضایت از زندگی در زنان مطلقه است. بین خود کارآمدی و رضایت از زندگی زنان مطلقه رابطه معنادار دیده نشد اما بین حمایت اجتماعی و رضایت از زندگی زنان مطلقه رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. بین میزان تحصیلات و رضایت از زندگی زنان مطلقه تفاوت معنادار مشاهده گردید و همچنین بین داشتن زندگی مستقل و نداشتن زندگی مستقل با رضایت از زندگی زنان مطلقه تفاوت معنادار وجود داشت. در پایان نتایج بیانگر عدم تفاوت معنادار بین رضایت از زندگی زنان مطلقه دارای فرزند با رضایت از زندگی زنان مطلقه فاقد فرزند بود. کلید واژه: طلاق ، خودکارآمدی، حمایت اجتماعی، رضایت از زندگی