مقدمه: hspa2 پروتئین شوک حرارتی 70 کیلودالتونی در سلول های اسپرماتوژنزی و اسپرم است که از نظر ساختمانی و به میزان زیاد در بیضه بیان می شود. hspa2 روی سطح اسپرم انسان شناسائی شده و در دو فاز بیان می شود: 1) میوز به عنوان محتوای کمپلکس سیناپتونمال و 2) اسپرمیوژنز نهائی: در اسپرماتیدهای طویل و همزمان با حذف سیتوپلاسمی، بازسازی غشای پلاسمائی، و تشکیل جایگاه های اتصالی زونا. این پروتئین برای بلوغ گامتوسیت های مرد ضروری است و با ناباروری ارتباط دارد. بنابراین، هدف از این مطالعه ارزیابی hspa2 با آنتی بادی پلی کلنال در مردان بارور و نابارور است. روش ها: نمونه مایع منی 47 فردنابارور و 43 فرد بارور (گروه کنترل) که به مرکز باروری و ناباروری اصفهان مراجعه کردند، مورد ارزیابی قرار گرفت. غلظت، تحرک و مورفولوژی مایع منی مطابق دستورالعمل who بررسی شد. نمونه های مایع منی با کمک محلول ham’s f-10 شسته شده و پلت حاصل توسط سه تکنیک فلوسایتومتری، میکروسکپ فلورسنت و وسترن بلات مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: در تکنیک فلوسایتومتری، درصد اسپرم با hspa2 مثبت بعد از فرایند ظرفیت یابی افزایش یافت و اختلاف معنی داری بین افراد بارور و نابارور بعد از فیکس و نفوذپذیرکردن غشا دیده شد. با کمک میکروسکپ فلورسنت این پروتئین در نواحی مختلف اسپرم شناسائی شد و از نظر نحوه جایگیری این پروتئین، بین افراد بارور و نابارور اختلاف معنی داری وجود داشت. در نهایت با کمک تکنیک وسترن بلات، اختلاف معنی داری در بیان این پروتئین در افراد بارور و نابارور دیده نشد. بحث و نتیجه گیری: احتمالا بیان پروتئین hspa2 در افراد بارور و نابارور تفاوتی نداشته و تفاوت مهم آنها در نحوه جایگیری این پروتئین در اسپرم است.