عموما" مهمترین اختلالی که در سیستم قدرت روی می دهد وقوع انواع اتصال کوتاه و باقی ماندن آن بر روی شبکه می باشد. لذا مهم ترین وظیفه ی سیستم حفاظتی در هنگام وقوع اتصال کوتاه جدا کردن قسمتی از سیستم که خطا در آن رخ داده از بقیه ی سیستم در حداقل زمان ممکن، می باشد که این مهم بر عهده رله های حفاظتی است. روش های هماهنگی رله های اضافه جریان را به طور کلی می توان به دو دسته روش های مبتنی بر تحلیل مکان یابی شبکه و روش های مبتنی بر بهینه سازی تقسیم بندی نمود. روش های بهینه سازی به خاطر سرعت بالا بیشتر مورد توجه قرار گرفته اند که از جمله می توان به الگوریتم تکامل دیفرانسیلی برای این منظور اشاره کرد. در این رساله با استفاده از الگوریتم تکامل دیفرانسیلی هماهنگی رله های اضافه جریان در نمونه شبکه های شعاعی و رینگی مورد مطالعه و نتایج آن با روش الگوریتم ژنتیک "ga" مقایسه شده و مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت و نتایج بر روی شبکه برق سایپا به صورت عملی مورد آزمایش قرار گرفت. متذکر می شود که الگوریتم تکامل دیفرانسیلی محدود به ابعاد شبکه نمی باشد و توانایی این الگوریتم در حل مسائل بهینه سازی غیر خطی و دارای نقاط بهینه محلی فراوان نشان داده شد. بررسی های صورت گرفته بر روی شبکه برق سایپا نشان می دهد که هماهنگی بین رله های مختلف به نحو مطلوب صورت گرفته است و هیچ گونه حساسیتی به نوع و مقدار متغیرهای بهینه سازی ندارد. در این روش، مقدار تنظیم جریان و ضریب تنظیم زمانی به عنوان پارامترهای بهینه سازی در نظر گرفته شده اند و این امکان فراهم شده تا یک پاسخ بهینه قابل پیاده سازی برای هماهنگی رله های اضافه جریان بدست آید.