فقدان شبکه های سه بعدی مناسب جهت حمایت از رشد، عملکرد و بقای بافت یکی از بزرگترین چالشهای مهندسی بافت است. در این پایان نامه داربست نانو کامپوزیت هیدروژل با قابلیت استفاده در مهندسی بافتهای نرم بخصوص ترمیم سیستم عصبی طراحی و ساخته شد. بعلاوه این هیدروژل قادر است تا داروی مورد نیاز بافت را بصورت کنترل شده در اختیار آن قرار دهد. به این منظور، متاکریل آمید، متاکریلیک اسید و پلی اتیلن گلایکول که به دلیل برخورداری از خواصی مانند زیست تخریب پذیری، زیست سازگاری و خواص پلی الکترولیتی مناسب در زمینه مهندسی بافت کاربرد دارند، انتخاب شد. جهت بهبود زیست سازگاری، افزایش کنترل بر رهایش دارو و افزایش خواص مکانیکی از فرایند تولید نانو کامپوزیتها و بکارگیری نانو ذرات زئولیت a و نانو رس استفاده شد. در این تحقیق ابتدا مجموعه هیدروژلهای پلی الکترولیتی که اساس داربست تولیدی است تهیه شد و سپس بر روی پایه هیدروژل بهتر، نانو کامپوزیت هیدروژل نهایی ساخته شد. مورفولوژی و ساختار میکروسکوپی نانو کامپوزیت های تهیه شده با روش های پراش اشعه ایکس و میکروسکوپ الکترونی پیمایشی بررسی شد. کنترل رهایش داروی تتراسایکلین با استفاده از طیف سنج فرابنفش بررسی شده و با استفاده از نانوذرات بهبود یافت. در نهایت خصوصیات زیستی این داربست در راستای کمک به رشد سلولهای عصبی مورد ارزیابی قرار گرفت.