زلزله به عنوان یکی از بلایای طبیعی و عامل اصلی تخریب سازه های انسانی در طول اعصار گذشته، همواره از سوی آدمی مورد توجه خاص قرار داشته است. تلاش مهندسین و معماران در طول دهه های گذشته همواره بر این اصل استوار بوده که سازه های خود را تا حد امکان در برابر زلزله مقاوم بسازند وسازه ها بتوانند دربرابر نیروی زلزله تاب بیاورند و حداقل تلفات جانی را به همراه داشته باشند. اولین آیین نامه های طراحی لرزه ای اثر زلزله را به صورت درصدی از وزن سازه در نظر می گرفتند، و به صورت الاستیک اثرات زلزله را در سازه اعمال می کردند، به گونه ای که تا به امروز تحلیل الاستیک اثرات زلزله در اکثر آیین نامه ها حفظ شده است. از سویی با پیشرفت روز افزون علم دینامیک سازه ها تا به امروز مشخص شده است که نیروی جانبی اعمالی در آیین نامه ها، تنها بخش کمی از نیروی زلزله ی وارده بر سازه در حالت الاستیک می باشد و نیروی زلزله ی وارد در حالت الاستیک چندین برابر نیروهای جانبی لحاظ شده در آیین نامه ها می باشد. اما به منظور در نظر گرفتن ملاحظات اقتصادی و همچنین در راستای استفاده ی بهینه از ظرفیت جذب و استهلاک انرژی در محدوده ی پلاستیک المانهای سازه ای همچنان در آیین نامه های طراحی لرزه ای از نیروهای جانبی کاهش یافته استفاده می شود و انتظار می رود سازه ها در برابر زلزله های شدید وارد مرحله ی غیر خطی شده و از خاصیت جذب و استهلاک انرژی در چرخه های رفت و برگشتی استفاده کنند. از آنجایی که بارهای لرزه ای به صورت شتاب پایه در پای ساختمان وارد می شود، تحلیل دینامیکی سازه ها دقیق ترین روش جهت تعیین تقاضای لرزه ای سازه ای می باشد، اما به خاطر مشکلات کاربردی استفاده از این روش با محدویت هایی روبرو است. به همین منظور در سالهای اخیر تحقیقات گسترده ای به منظور ایجاد و توسعه ی روشهای تحلیل غیر خطی ساده شده ی کاربردی و در عین حال با دقّت مناسب انجام شده است. حاصل این تلاش ها تحلیل استاتیکی غیر خطی موسوم به تحلیل پوش آور است که به عنوان یک ابزار کاربردی مناسب توسعه ی فراوانی در مهندسی زلزله پیدا کرده و می تواند اطّلاعات مفیدی ازرفتارغیرخطی سازه ها، محل تشکیل مفاصل پلاستیک و نحوه ی باز پخش نیروها و... ارائه نماید که با روشهای تحلیل استاتیکی خطی قابل دست یابی نیستند.