چکیده: پیدایش فرصتهای جدید بمنظور توسعه محلی و منطقه ای در گرو استفاده از ابزار مهم توسعه صنعتی است. یکی از جنبه ها و ابزار مهم این توسعه، شهرک های صنعتی می باشد. هر کشوری که بخواهد در راه صنعتی شدن خود گام بردارد، ناچار است از لحاظ آمایش سرزمین و تقسیم کار در مناطق مختلف کشور، با استراتژی توسعه صنعتی محورها، قطب ها و همچنین مکان هایی را برای تجمع واحدهای صنعتی بصورت شهرک یا مجتمع انتخاب و سازماندهی کند. لزوم سازماندهی این امر ناشی از رشد جمعیت، اشتغال، محدودیت زمین، حفاظت محیط زیست و تعیین کاربری صنعتی زمین های انتخابی است تا از رشد بی رویه صنعت در بعضی مناطق بویژه از آلودگی محیط زیست جلوگیری نماید. بسیاری از این شهرکهای صنعتی که برای انتقال صنایع کوچک شهری در نظر گرفته شده اند، فاقد تسهیلات و امکانات لازم برای ادامه فعالیت و تولید هستند. شرایط موجود اغلب آنها حاکی از آن است که طی تصمیمات عجولانه و مقطعی شکل گرفته اند. به نظر می رسد شهرک صنعتی آمل در برخی از موارد ذکر شده دارای مشکلات اساسی بوده که لزوم توجه و برنامه ریزی برای بهبود بخشیدن به این مشکلات امری حیاتی جهت ایجاد جاذبه برای واحدهای صنعتی می باشد. در این تحقیق با استفاده از 21 معیار جمع آوری شده بوسیله پرسشنامه، تحقیقات میدانی و با استفاده از نقشه های موجود و در ادامه با بهره گیری از مدلهای ahp، فازی و مدل topsis به سنجش جاذبه ها و تناسب شهرک صنعتی آمل در مکان گزینی واحدهای صنعتی پرداخته شده که نتیجه آن نمره فازی 54/0 بوده که مهمترین علت آن ضعف در شکل گیری خوشه صنعتی در شهرک می باشد. در انتها وضعیت شهرک را نسبت به این معیارها سنجیده و فاصله شهرک صنعتی آمل را با وضعیت ایده آل هریک از معیارها مورد بحث قرار می دهیم.