با بررسی آنچه که در قسمت های قبلی مطرح گردید می توان نتیجه گرفت در صورتی که انرژی جنبشی جسم ضربه زننده ثابت در نظر گرفته شود: آزمایش های تجربی نشان می دهند با افزایش نرخ کرنش به میزان 33% در نمونه دایره ای با طول 120 میلی متر، میزان لهیدگی 12% کاهش، نیروی میانگین لهیدگی و انرژی جذب شده ویژه 7/13% افزایش می یابند. با افزایش نرخ کرنش به میزان 37% در نمونه شش ضلعی، میزان لهیدگی 12% کاهش، نیروی میانگین لهیدگی و انرژی جذب شده ویژه 7/13% افزایش می یابد. با افزایش نرخ کرنش به میزان 30% در نمونه مربعی، میزان لهیدگی 7/9%، کاهش، نیروی میانگین لهیدگی و انرژی جذب شده ویژه 3/10% افزایش می یابد. با افزایش نرخ کرنش به میزان 5/27% در نمونه مثلثی، میزان لهیدگی 8% کاهش، نیروی میانگین لهیدگی و انرژی جذب شده ویژه 7/13% افزایش می یابد. نتایج حاصل از شبیه سازی عددی نیز نشان می دهد با افزایش نرخ کرنش به میزان 19% در نمونه دایره ای با طول 120 میلی متر، نیروی بیشینه اولیه 2/4% افزایش و بازده نیروی فروریزش 5/2% کاهش می یابد. با افزایش نرخ کرنش به میزان 18% در نمونه شش ضلعی، نیروی بیشینه اولیه 2/8% افزایش و بازده نیروی فروریزش 7/6% کاهش می یابد. با افزایش نرخ کرنش به میزان 4/18% در نمونه مربعی، نیروی بیشینه اولیه 8/7% افزایش و بازده نیروی فروریزش 4/6% کاهش می یابد. با افزایش نرخ کرنش به میزان 7/23% در نمونه مثلثی، نیروی بیشینه اولیه 1/16% افزایش و بازده نیروی فروریزش 9% کاهش می یابد. در سرعت برخورد یکسان بیشترین و کمترین نیروی بیشیه اولیه به ترتیب، مربوط به مقطع شش ضلعی و مثلثی، بیشترین وکمترین میزان لهیدگی مربوط به مقطع مثلثی و دایره ای و بیشترین و کمترین ظرفیت جذب انرژی به ترتیب مربوط به نمونه دایره ای و مثلثی است. شکل سطح مقطع اثر قابل توجهی در جذب انرژی دارد به طوری که انرژی جذب شده در واحد جرم سطح مقطع دایره ای بیشتر از سایر مقاطع مورد بررسی است و همچنین می توان نشان داد در نمونه ها با سطح مقطع یکنواخت با کاهش تعداد اضلاع میزان جذب انرژی کاهش می یابد، به طوری که بین نمونه های مورد بررسی مقطع مثلثی دارای کمترین مقدار جذب انرژی است.