هدف این تحقیق، بررسی رابطه پایگاه اجتماعی- اقتصادی و میزان فعالیت بدنی با کیفیت زندگی و کیفیت زندگی کاری افراد شرکت کننده در ورزش همگانی شهر رشت بود. این تحقیق از نوع توصیفی و همبستگی بود جامعه آماری این تحقیق 1200 نفر بود که تعداد 291 نفر به طور تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. پایایی ابزار کیفیت زندگی و کیفیت زندگی کاری به ترتیب 89/0 و 90/0 به دست آمد(05/0>p). ابزار اندازه گیری تحقیق، شامل پرسشنامه های وضعیت اجتماعی- اقتصادی(ses)، میزان فعالیت بدنی، کیفیت زندگی(whoqol) و کیفیت زندگی کاری والتون(1973) بود. کلیه پرسشنامه ها در حضور محقق تکمیل و پس از 30 دقیقه جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن، t مستقل،anova ، کروسکال والیس و آزمون اندازه گیری مکرر در سطح معنی داری05/0>p شدند. یافته های تحقیق نشان داد که در کیفیت زندگی، آزمودنی ها از نظر سلامت روانی و روابط اجتماعی در وضعیت بهتری و در کیفیت زندگی کاری از نظر پرداخت منصفانه و فضای کلی زندگی در وضعیت بدتری نسبت به سایر ابعاد این متغیرها قرار داشتند. رابطه بین پایگاه اجتماعی- اقتصادی با کیفیت زندگی (15/0r=) و کیفیت زندگی کاری (14/0r=) و رابطه میزان فعالیت بدنی با کیفیت زندگی (17/0r=) و کیفیت زندگی کاری(11/0r=) مثبت، پایین و معنی دار بود.( 05/0>p )همچنین بین کیفیت زندگی و کیفیت زندگی کاری رابطه مثبت، بالا و معنی داری مشاهده شد(592/0 r=).( 05/0>p) البته بین پایگاه اجتماعی- اقتصادی با میزان فعالیت بدنی رابطه معنی داری وجود نداشت. بنابراین می توان بیان کرد که شرکت کنندگان در ورزش همگانی بدون توجه به پایگاه اجتماعی- اقتصادی خود می توانند با افزایش میزان فعالیت بدنی تا حدی کیفیت زندگی و کیفیت زندگی کاری را ارتقاء دهند. واژه های کلیدی: میزان فعالیت بدنی، کیفیت زندگی، کیفیت زندگی کاری، پایگاه اجتماعی-اقتصادی