حمل ونقل در هر کشور، یکی از بخش های مهم و زیر بنایی توسعه ملی می باشد، به طوری که متخصصین و اقتصاد دانان معتقدند که بدون داشتن یک سیستم حمل و نقل پویا و پیشرفته، امکان دستیابی به اهداف توسعه اقتصادی میسر نخواهد بود. راه آهن ایمن ترین شیوه حمل و نقل می باشد، اما دلایلی چون خطای نیروی انسانی، خطای سیستم های علائم و ارتباطات، کیفیت نامناسب خطوط و ابنیه فنی و غیره، گاهی این شیوه حمل و نقل را با خطرات و حوادثی مواجه می سازد. وقوع چنین حوادثی اغلب سطوح مختلفی از راه آهن را با شرایط ریسک مواجه می سازد، اگر چه می توان با بکارگیری تمهیدات ایمنی از وقوع بسیاری از این حوادث پیشگیری نمود و یا آثار زیانبار آنها را کاهش داد، اما هیچ گاه نمی توان از عدم وقوع آنها اطمینان حاصل کرد. لذا چگونگی برخورد با سوانح و راه های کاهش سوانح بسیار مهم است، یکی از ابزار های کلیدی در رابطه با کاهش سوانح حمل و نقل ریلی، مدیریت ریسک است، که تمام کشور های توسعه یافته به آن توجه جدی دارند. در این تحقیق با توجه به مدل مدیریت ریسک، رابطه مدیریت ریسک و مولفه های آن( شناسایی ریسک، تجزیه و تحلیل ریسک، ارزیابی ریسک)، با سوانح حمل ونقل ریلی در اداره کل راه آهن ناحیه اراک، تحت یک فرضیه اصلی و سه فرضیه فرعی با استفاده از آزمون ناپارامتری ضریب همبستگی اسپرمن، سنجیده شد. و مشاهده شد که کلیه فرضیات تحقیق در سطح 95% با ضریب همبستگی بالا مورد قبول قرار گرفتند. از طرفی سوانح حمل و نقل ریلی با روش fmea مورد ارزیابی ریسک قرار گرفت، که سوانح منجر به فوت، در این روش در سطح بحرانی 3 قرار گرفت، که توجه جدی و اقدامات پیشگیرانه را در بین سوانح موجود طلب میکند.