استفاده از ژئوممبرین به عنوان رویه ناتراوا را می توان به عنوان یک راه حل با ارزش و مناسب در مقایسه با سایر فنون جهت آب بندی سدهای خاکی در نظر گرفت. در یکی از سدهای خاکی موجود در ایران (سد باطله معدن مس سرچشمه) ، به منظور افزایش ارتفاع سد از ژئوممبرین استفاده شده است. در این تحقیق ، با استفاده از مدل سازی نرم افزاری سعی بر دستیابی به ضخامت بهینه برای ژئوممبرین به کار رفته در پوسته اضافه شده به سد قدیمی بر اساس تحلیل تراوش و تحلیل پایداری شیب پائین دست سد می باشد ، به نحوی که با استفاده از آن ضخامت برای ژئوممبرین ، کمترین تراوش ایجاد شود و جنبه اقتصادی برای اجرای طرح نیز مورد توجه قرار گیرد ، ژئوممبرین در برابر نیروهای وارده گسیخته نشود و مقاومت کافی از خود نشان دهد و همچنین پایداری شیب پایین دست سد را تأمین نماید. برای دستیابی به این منظور ، ژئوممبرین با ضخامت های مختلف در محل مربوطه مدل گردیده و بر اساس مقایسه نتایج بدست آمده از تحلیل تراوش ، ضخامت بهینه برای ژئوممبرین تعیین می گردد سپس به بررسی پایداری شیب پایین دست سد پرداخته می شود . در نهایت به بررسی کفایت ژئوممبرین در برابر نیروهای وارده پرداخته شده و ضخامت 3 میلی متر به عنوان ضخامت بهینه ژئوممبرین در نظر گرفته می شود.