این پژوهش رابطه میان ساختار سرمایه و کارایی شرکت ها را مورد بررسی قرار می دهد. همچنین بررسی می شودکه آیا ساختار سرمایه در شرکت های کاراتر در مقایسه با سایر شرکت ها در بر گیرنده ی نسبت بدهی به سرمایه بالاتر و یا پایین تری می باشد یا خیر؟ در این تحقیق از تکنیک تحلیل پوششی داده-ها(dea)، جهت تعیین شرکت های کارا استفاده می شود سپس در قالب دو مدل رگرسیون فرضیات تحقیق مورد آزمون قرار می گیرند. تحقیق حاضر، تحقیق کاربردی از نوع تجربی است که برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز تحقیق، از صورت های مالی شرکت های مورد بررسی استفاده شده است. جامعه آماری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران از سال 1384 الی 1388 بوده و انتخاب نمونه به روش غربال گری (حذف سیستماتیک) انجام شده است. نمونه انتخابی شامل 870 سال-شرکت در چهار گروه صنعت است. نسبت-های مالی برای هر شرکت، با استفاده از 20 متغیر مالی استخراج شده از صورت های مالی محاسبه شده و به عنوان ورودی و خروجی های تکنیک dea به کار گرفته شده اند. برای برقراری ارتباط بیشتر، اطلاعات تاریخی حاصل از صورت های مالی متوسط ارزش بازار سهام هر شرکت به عنوان عامل تعدیل کننده ارزش دفتری حقوق صاحبان سهام و جمع دارایی ها استفاده شد. پس از تعیین شرکت های کارا در هر صنعت وجود رابطه متقابل میان بدهی سال گذشته و کارایی سال جاری و کارایی سال جاری بر بدهی سال آینده در قالب فرضیات تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است. فرضیات تحقیق با استفاده از دو مدل رگرسیونی آزمون شده اند که در آن ها علاوه بر کارایی و نسبت بدهی از متغیرهای کنترلی نظیر سودآوری، عینیت دارایی ها، نامشهود بودن دارایی ها، اندازه شرکت(لگاریتم قروش) و رشد فروش و متغیر دامی نوع صنعت استفاده شده-است. برای آزمون معنــاداری مدل از آزمون f فیشر و برای آزمون معناداری ضرایب متغیرها از آزمون t استیودنت استفاده شده است. نتایج حاصل از تحقیق وجود رابطه معنادار میان کارایی و نسبت بدهی را نشـــان می دهد؛ همچنین رابطه این دو متغیر با تعدادی از متغیرهای کنترلی مورد استفاده معنادار می باشد.